Μην κοιτάτε τώρα που πάμε στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς και βρίσκουμε ό,τι είδους μπογιά θέλουμε σε ό,τι χρώμα μπορούμε να φανταστούμε. Κάποτε, για να είναι το χρώμα έντονο και ζωντανό είτε για πίνακες είτε για υφάσματα ΗΘΕΛΕ ΚΟΠΟ!

Οι άνθρωποι έπρεπε να χρησιμοποιούν δηλητήρια, ούρα από αγελάδες, θρυμματισμένα ζουζούνια, σπάνιους πολύτιμους λίθους και ένα σωρό άλλες κουραστικές (και επικίνδυνες πολλές φορές) μεθόδους! Εν τω μεταξύ για να ήταν τόσο δύσκολο να φτιάξεις μια μπογιά, φανταστείτε πόσο δύσκολες ήταν άλλες διαδικασίες που σήμερα έχουν απλοποιηθεί αδιανόητα.

ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΜΟΥΜΙΕΣ! Από τον 16ο αιώνα στην Ευρώπη γινόταν εμπόριο μούμιας από την Αίγυπτο, επειδή χρησιμοποιούσαν τους ιστούς του ταριχευμένου σώματος για να ανακουφίσουν από πονόδοντο μέχρι παθήσεις του εντέρου! Έτσι ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ μούμιες έφταναν στη Ευρώπη είτε ολόκληρες, είτε σε κομμάτια για να πουληθούν για ιατρικούς σκοπούς.

Βέβαια, πέρα από την ιαματική ιδιότητά τους, οι μούμιες προκαλούσαν θαυμασμό και πολλοί έπαιρναν "κομμάτια" τους για να τα εκθέτουν στη συλλογή τους!

Φυσικά, ένα είδος με τόση ζήτηση ήταν κερδοφόρο. Έτσι, όταν άρχισαν να εκλείπουν τα αποθέματα αυθεντικής μούμιας, άρχισαν να μουμιοποιούν πτώματα από σκλάβους και εγκληματίες!

Οπότε, αφού την μούμια την εμπορεύονταν, την στόλιζαν στα σπίτια τους, την έφτιαχναν σε απομίμηση από πιο προσφάτως θανόντες και την πουλούσαν για αρχαία, την ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΑΝ ή την εισέπνεαν σαν φάρμακο, ΜΑΛΛΟΝ δεν είχαν και κανένα πρόβλημα να τη χρησιμοποιήσουν για να φτιάξουν ΚΑΙ μπογιά.

Η μπογιά αυτή (το καφέ το μουμί) λέγεται ότι έκανε το χρώμα πλούσιο αλλά και αρκετά "σιθρού" ώστε να χρησιμοποιείται πάνω σε γυαλί, για σκιάσεις και για τον χρωματισμό ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ σε πίνακες-ΤΙ ΕΙΡΩΝΕΙΑ!

Όμως οι περισσότεροι από τους καλλιτέχνες και τους ανθρώπους που εργαζόντουσαν με αυτήν τη μπογιά δεν ήταν πολύ ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμά της, οπότε σταδιακά ΕΥΤΥΧΩΣ θάφτηκε στις *κριντζ* σελίδες της ιστορίας της ανθρωπότητας.

Το “καφέ της μούμιας” συνεχίζει να υπάρχει μέχρι και σήμερα σαν απόχρωση, αλλά ευτυχώς φτιάχνεται από διάφορα ορυκτά.

Ίσως να μην είναι πολύ κουλ να χρησιμοποιούμε πτώματα αρχαίων Φαραώ για να φτιάξουμε χρώματα και να ζωγραφίσουμε.