Παρότι ελληνική (μάλλον) πατέντα ο φρέντο εσπρέσσο, ο κατεξοχήν ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ καφές είναι ο φραπές! Ποια είναι όμως η διαφορά ανάμεσα στον εσπρέσσο και τον στιγμιαίο, με τον οποίο φτιάχνουμε τον φραπέ; 

Αρχικά να πω ότι η πρώτη πατέντα για στιγμιαίο καφέ κατατέθηκε επίσημα το 1890 (ούτε 150 χρονάκια δεν έχει κλείσει!) από τον Νεοζηλανδό David Stang!

Και στις δύο περιπτώσεις - στιγμιαίος ή "κανονικός" καφές - η διαδικασία ξεκινάει με τον καρπό του καφέ, τον οποίο ψήνουμε για να πάρει αυτό το χαρακτηριστικό καφέ χρώμα. Ακολουθεί η άλεση του σε μικρά κομματάκια από τα οποία φτιάχνουμε τελικά το ρόφημά μας.

Η διαφορά του στιγμιαίου καφέ είναι πως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΑΛΕΣΜΕΝΟΣ! Στην πραγματικότητα είναι και "προμαγειρεμένος"!  Με πολύ απλά λόγια, στο εργοστάσιο παίρνουν τον αλεσμένο καφέ και τον αναμειγνύουν με καυτό νερό υπό πίεση, περίπου ό,τι κάνουμε και σπίτι!

Αυτή η διαδικασία είναι απαραίτητη για να διαλυθούν η καφεΐνη και τα διάφορα αρώματα του καρπού στο νερό. Στη συνέχεια λοιπόν, αυτή η ΤΕΡΑΑΑΑΣΤΙΑ "κούπα" καφέ βιομηχανικής κλίμακας αποξηραίνεται! 

Η σκόνη που μένει είναι...ο στιγμιαίος καφές! Επομένως πρόκειται για ένα έτοιμο, αποξηραμένο ρόφημα καφέ! Tο μόνο που χρειάζεται είναι να τον ξαναενυδατώσεις. Σαν τον πουρέ πατάτας σε σκόνη ένα πράγμα! 

Έχει κάποιο όφελος αυτή η διαδικασία; Για τον καταναλωτή όχι ιδιαίτερα, αφού τις περισσότερες φορές ο στιγμιαίος καφές έχει χειρότερη γεύση από τον "κανονικό". Το όφελος είναι κυρίως λογιστικό. Ο στιγμιαίος καφές δε χαλάει τόσο εύκολα, μεταφέρεται πιο εύκολα, και πάει λέγοντας.