Μάζεψα έτσι κάποια βιβλία τα οποία θεωρώ είναι πολύ δυνατά για να μπει καλά η χρονιά. Δεν είναι νέες κυκλοφορίες, αλλά υποθέτω δεν πειράζει. Ωραία να καινούρια βιβλία αλλά υπάρxουν και παλαιότερες εκδόσεις που αξίζουν προσοχή, οπότε πάμε να τα δούμε: 

Tο συγκεκριμένο βιβλίο ακολουθεί την Ντέινα, η οποία ενώ τη μια στιγμή βρίσκεται στο σπίτι της και η χρονολογία είναι το 1976, ξαφνικά λιποθυμάει και ξυπνάει στο Μέριλαντ το 1815. Αυτό συμβαίνει ξανά και ξανά και τότε συνειδητοποιεί πως η αιτία είναι ο Ρούφους, ένας λευκός προγονός της, τον οποίο καλείται να σώζει όποτε μεταφέρεται εκεί.

Όσο η Ντέινα βρίσκεται στο Μέριλαντ αναγκάζεται να βιώσει κάθε είδους κακομεταχείριση, ξεκινόντας από την απλή λεκτική βία και καταλήγοντας σε μαστιγώματα και πολλά άλλα. Προφανώς δεν είναι η μόνη. Είχε διαβάσει για όλα αυτά σε βιβλία, όμως ποτέ δεν το είχε ζήσει και έτσι πλέον ένιωθε στο πετσί της όσα περνούσαν οι μαύροι εκείνη την σκληρή εποχή.

«Προσπάθησα να ξεφύγω από τις σκέψεις, αλλά δεν έλεγαν να με αφήσουν ήσυχη. Βλέπεις πόσο εύκολα γίνεσαι σκλάβος; Μου έλεγαν.»

Το βρήκα ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο, και πολύ σκληρό σε αρκετά σημεία ( κάτι για το οποίο δεν ήμουν προετοιμασμένη ). Συχνά το άφηνα κάτω και αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν να συνέβαιναν τέτοια πράγματα.

Όσον αφορά την γραφή ήταν πολύ καλή και δεν κούραζε στιγμή. Το τελείωσα πολύ εύκολα και το στοιχείο φαντασίας του έδινε έναν πιο ανάλαφρο τόνο, όσο ανάλαφρο μπορεί να είναι ένα βιβλίο που πραγματεύεται τέτοιο θέμα.
Θεωρώ πως αξίζει σίγουρα να διαβαστεί γιατί ακόμα και αν είναι μυθιστόρημα, σίγουρα λέει μεγάλες αλήθειες για τις τότε συνθήκες διαβίωσης.

Αν ψάχνεις μια σειρά φαντασίας, εντελώς μαγική, με τις ομορφότερες περιγραφές, young adult, που θα σε κρατήσει από την αρχή ως το τέλος, τότε σου προτείνω το «Μια φορά και μια ραγισμένη καρδιά». 

Αποτελείται από 3 βιβλία, 2 εκ των οποίων έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, ενώ το τρίτο το περιμένουμε (μάλλον) τον Οκτώβρη του 2024.

Ακολουθούμε την Ιβάντζελιν Φοξ, η οποία πάντα πίστευε στην αληθινή αγάπη και στο ευτυχισμένο τέλος… μέχρι που έμαθε ότι ο έρωτας της ζωής της θα παντρευτεί κάποια άλλη. Θέλοντας απελπισμένα να σταματήσει τον γάμο και να γιατρέψει την πληγωμένη της καρδιά, η Ιβάντζελιν κάνει μια συμφωνία με τον χαρισματικό αλλά μοχθηρό Πρίγκιπα των Καρδιών. Ως αντάλλαγμα για τη βοήθειά του, της ζητάει τρία φιλιά, τα οποία θα δοθούν όποτε και όπου επιλέξει εκείνος.

Δεν γνώριζε εκείνη τη στιγμή, πως αυτή η συμφωνία θα διαταράξει όλη της τη ζωή.

Τα πιο παραμυθένια βιβλία που θα διαβάσεις, με ένα εξαιρετικό slow burn enemies to lovers lovestory, που θα αγαπήσεις! Το δεύτερο ειδικά είναι απλά τοπ. 

Για τους λάτρεις της φαντασίας και όχι μόνο..

Δέκα αληθινές ιστορίες ψυχοθεραπείας απο την κλινική εμπειρία του Ίρβιν Γιάλομ. Δέκα ανθρώπινες σχέσεις-δέκα θεραπευτικές περιπέτειες. Σε αυτή τη σπάνια περιγραφή του αφοσιωμένου θεραπευτή την ώρα της δουλειάς του, ένας δάσκαλος της ψυχιατρικής έρχεται ανοιχτά αντιμέτωπος όχι μόνο με τα δικά του συναισθήματα και σφάλματα αλλά και με την αβεβαιότητα που υπάρχει στην καρδιά της θεραπευτικής σχέσης.

Θυμάμαι όταν το είχα πρωτοδεί στο ράφι της βιβλιοθήκης μας αμφιταλαντευόμουν για το αν θέλω να το διαβάσω ή όχι. Είχα την εντύπωση πως θα ήταν πολύ βαρύ και δυσκολοδιάβαστο. Ευτυχώς που τελικά αποφάσισα να του δώσω μια ευκαιρία γιατί πραγματικά ήταν ένα από εκείνα τα βιβλία που ξέρω πως θα σκέφτομαι όσα διάβασα για πολύ καιρό ακόμα. Έθιγε τόσα πολλά θέματα ( έρωτα,εμμονή,κατάθλιψη, πένθος κλπ ) και με έναν τρόπο που δεν κουράστηκα στιγμή να διαβάζω.

Όπως είχα διαβάσει και σε μία κριτική: «Πρόκειται για μια μεταμόρφωση της κλινικής εμπειρίας σε λογοτεχνία». Είχα ακούσει αρκετούς ανθρώπους να λένε πως το βρήκαν κάπως επικριτικό αλλά εμένα μου φαινόταν πολύ ενδιαφέρον να βλέπω τις σκέψεις του θεραπευτή πάνω στο κάθε πρόβλημα και τον κάθε ασθενή του, κατά κάποιο τρόπο έκανε ψυχοθεραπεία και στον ίδιο του τον εαυτό.

Προσωπικά οι ιστορίες που με άγγιξαν περισσότερο ήταν εκείνη της Θέλμα (Ο δήμιος του έρωτα) και της Μπέττυ ( Της χοντρής κυρίας ). Ανυπομονώ να διαβάσω και άλλα βιβλία από τον συγκεκριμένο συγγραφέα.

«Δεν μ´αρέσει να δουλεύω με ερωτευμένους. Ίσως γιατί τους ζηλεύω-κι εγώ ο ίδιος λαχταρώ να μαθευτώ. Ίσως πάλι γιατί ο έρωτας και η ψυχοθεραπεία είναι μεταξύ τους ασύμβατα. Ο καλός θεραπευτής πολεμάει το σκοτάδι και ζητάει το φώς, ενώ ο έρωτας συντηρείται από το μυστήριο και καταρρέει μόλις αρχίσεις να τον εξετάζεις σχολαστικά. Κι εγώ σιχαίνομαι να γίνομαι ο δήμιος του έρωτα.»

Έχεις διαβάσει κάποιο; Θα διάβαζες κάποιο από τα παραπάνω;