Ένα μυθιστόρημα μυστηρίου για την επιλόχειο κατάθλιψη!

Ένα μυθιστόρημα μυστηρίου για την επιλόχειο κατάθλιψη!

Αλήθειες που δεν σου είπα, της Kelly Rimmer.

Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία για το 2022, ήταν το Αλήθειες που δεν σου είπα της Kelly Rimmer, από τις Εκδόσεις Διόπτρα, και θα σας εξηγήσω το γιατί.

Αλήθειες που δεν σου Είπα

Είμαι μόνη μου μέσα σε μια πολυμελή οικογένεια αυτές τις μέρες κι αυτό είναι το χειρότερο συναίσθημα που έχω βιώσει ποτέ μου. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια δεν είχα ιδέα ότι η μοναξιά είναι χειρότερη από τη λύπη.

Όταν ο πατέρας της μεταφέρεται σε μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων, η Μπεθ προσφέρεται να αδειάσει το πατρικό σπίτι και τότε διαπιστώνει έκπληκτη ότι η πόρτα της σοφίτας όπου κάποτε έπαιζε με τα αδέρφια της είναι ασφαλισμένη με λουκέτο. Ακόμα μεγαλύτερη είναι η έκπληξή της όταν ανακαλύπτει τι κρύβεται από πίσω – ένα χάος από πίνακες του πατέρα της, στοίβες από πεταμένα χαρτιά και πολλά άχρηστα πράγματα στο κατά τα άλλα σχολαστικά τακτοποιημένο σπίτι τους.



Ξεκαθαρίζοντας την ακαταστασία, βρίσκει μια σελίδα ημερολογίου, γραμμένη με τον γραφικό χαρακτήρα της μητέρας της. Όλοι γνωρίζουν ότι η Γκρέις είχε σκοτωθεί σε αυτοκινητικό δυστύχημα, αλλά αυτό το χειρόγραφο φέρνει στο φως μια πολύ πιο ζοφερή εκδοχή. Πολύ γρήγορα η Μπεθ σχηματίζει μια διαφορετική και ανησυχητική εικόνα της οικογένειάς της: η μητέρα της έπασχε από επιλόχεια κατάθλιψη και ο σύζυγός της έμοιαζε ελάχιστα με τον στοργικό πατέρα που γνώρισαν η ίδια και τα αδέρφια της…

Αρχικά πάμε να δούμε την υπόθεση

1957-1996. Γκρέις και Μπεθ. 

Δύο διαφορετικές γυναίκες, δύο διαφορετικές γενιές, που δίχως να το ξέρουν τις ενώνουν ένα σωρό πράγματα. Όταν ο πατέρας της Μπέθ μεταφέρεται σε μια μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων, εκείνη ανακαλύπτει στην σοφίτα του σπιτιού του παλιά γράμματα σε μορφή ημερολογίου της μητέρας της, της Γκρέις, η οποία πέθανε όταν εκείνη ήταν μικρή. Όσο πιο πολύ διαβάζει, τόσο βρίσκει τον εαυτό της μέσα σε αυτά τα γράμματα, και όσο αν όσα διαβάζει την τρομάζουν, ταυτόχρονα την κάνουν να νιώθει λιγότερο μόνη, περισσότερο φυσιολογική. Η μητέρα της έγραφε για τις σκοτεινές της σκέψεις, για τον τρόπο που η μητρότητα της προκαλούσε δυστυχία. Για τον τρόπο που δεν άντεχε μέσα στο σπίτι, που δεν μπορούσε να ακούει το κλάμα των παιδιών της ενώ ταυτόχρονα δεν άντεχε και τον ίδιο της τον εαυτό που έκανε αυτές τις σκέψεις. «Η μητρότητα με έχει κάνει να αισθάνομαι απελπισμένη και εξουθενωμένη, και είμαι παγιδευμένη εδώ από τους φόβους και τις αποτυχίες μου. Όπως το δέρμα στην περιοχή της κοιλιάς μου μετά από τόσες εγκυμοσύνες -τόσο κοντά η μία στην άλλη- , έτσι κι εγώ νιώθω σαν να έχω ξεχειλώσει τόσο πολύ που είναι πια αδύνατον να επιστρέψω στην κατάσταση που θα έπρεπε να είμαι.» Όταν μαθαίνουν και τα αδέλφια της Μπεθ την κατάσταση, αρχίζουν να ψάχνουν περισσότερο το παρελθόν, βρίσκουν ένα σωρό κρυμμένες αλήθειες που δεν ειπώθηκαν. Αλήθειες που μπορούν να αλλάξουν όσα γνωρίζαν για τη ζωή τους.

Ένα βιβλίο που -δεν ξέρω πως- διάβασα σε μία μόνο μέρα.

Έχει:

  • Μικρά κεφάλαια

  • Γραφή παραστατική που ρέει αβίαστα και

  • Ένα θέμα τόσο ενδιαφέρον που το καθιστά αδύνατον να το αφήσεις από τα χέρια σου

Οι γυναίκες μπορεί να βρουν τον εαυτό τους μέσα σε αυτό το βιβλίο, και οι άντρες μπορεί να πάρουν μια μικρή ιδέα του πόσο δύσκολο είναι να είσαι μητέρα - και γυναίκα.

Πέρα από το θέμα της επιλόχειας κατάθλιψης όμως, θίγονται και άλλα σημαντικά ζητήματα όπως η απώλεια, η έκτρωση, και γενικότερα οι ανθρώπινες σχέσεις, επομένως καταλαβαίνετε πως είναι ένα σχετικά βαρύ βιβλίο.

Ωστόσο κατά τη γνώμη μου αξίζει 100% να διαβαστεί [εκτός αν είστε έγκυες, τότε αφήστε το για αργότερα].

Προφανώς και του έβαλα 5/5.

Θα ήθελα πάρα πολύ να μεταφραστούν κι άλλα βιβλία της συγγραφέως!

Σχετικά Άρθρα

Rebecca Yarros: Η συγγραφέας - φαινόμενο του BookTok & το βιβλίο που θα γίνει σειρά
Το πράσινο σημειωματάριο της Clare Pooley!
Τα must haves ενός βιβλιόφιλου!
Ψάχνεις ρομαντικά βιβλία; Ανακάλυψε τρεις wholesome ιστορίες αγάπης!