Νομίζω που και που όλοι θέλουμε ένα γλυκό και ανάλαφρο βιβλιαράκι, να χουχουλιαστούμε μαζί του στον καναπέ και να χαλαρώσουμε.

Εγώ συγκεκριμένα, ψάχνω τέτοια αναγνώσματα αφού έχω τελειώσει κάτι βαρύ, για να μην ψυχοπλακωθώ ώστε να μου ανέβει η διάθεση. 

Πάμε λοιπόν να δούμε τρεις προτασούλες βιβλίων, που είναι σαν να βλέπετε ρομαντική κομεντί στην τηλεόραση:

Δύο πρωταγωνιστές, δύο οπτικές γωνίες. Η Τίφφυ και ο Λίον μένουν στο ίδιο διαμέρισμα, μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι, όμως δεν έχουν συναντηθεί ποτέ. 

Αυτό συμβαίνει επειδή έχουν εντελώς αντίθετα προγράμματα δουλειάς, και έτσι η συγκατοίκηση αυτή φάνηκε ιδανική. Η μόνη τους επικοινωνία ήταν μέσω post-its κάτι το οποίο με διασκέδαζε στην ανάγνωση και θεωρώ ήταν μια πρωτότυπη ιδέα. 

Ωστόσο όπως φαντάζεστε, κάποια στιγμή οι συνθήκες ήρθαν έτσι, και συναντήθηκαν συνειδητοποιώντας ότι είχαν χάσει τόσο πολύ χρόνο τηρώντας τους κανόνες.

Μπορώ με σιγουριά να πω πως απόλαυσα την ανάγνωση του βιβλίου αυτού, και μου άρεσε πολύ που βλέπαμε δύο διαφορετικές πλευρές κάθε φορά. Η ιστορία κύλαγε πολύ όμορφα, πολλές φορές με έκανε να γελάω αλλά και να λέω ένα «αωω» από μέσα μου.

Συνήθως στα ρομαντικά μυθιστορήματα βλέπουμε έναν άντρα που τα έχει με μια συναισθηματικά απρόσιτη, εργασιομανή, κούκλα κοπέλα, και λόγω κάποιας συγκυρίας πηγαίνει στην εξοχή, οπού γνωρίζει το γλυκό κορίτσι της διπλανής πόρτας & συνειδητοποιεί τι έχανε τόσο καιρό. Η Νόρα λοιπόν ανήκει στην πρώτη κατηγορία κοπέλας. Εργασιομανής; Τσεκ. Όμορφη; Τσεκ. Συναισθηματικά απρόσιτη; Τσεκ. Και η λίστα συνεχίζει.

Η ζωή της είναι τα βιβλία. Είναι ατζέντισα, λατρεύει τη δουλειά της όμως ακόμα περισσότερο λατρεύει την αδελφή της την Λίμπι. Έτσι όταν εκείνη της ζητάει να κάνουν μαζί ένα διάλειμμα για διακοπές στο Σάνσαιν Φολς, δεν μπορεί να της αρνηθεί. Ωστόσο εκεί, θα πέφτει συνέχεια πάνω στον Τσάρλι, έναν [κούκλο φαντάζομαι] επιμελητή βιβλίων που σε καμία περίπτωση δεν της είναι συμπαθής [αυτά μας αρέσουν]. Δεν το συνεχίζω, ξέρετε πως καταλήγουν αυτά!

Αρχικά βρήκα πολύ ωραίο που η ηρωίδα δεν είναι η «τυπική» κοπέλα που συναντάμε στα ρομαντικά μυθιστορήματα, είναι ενδιαφέρον να βλέπουμε και κάτι διαφορετικό. Επίσης, αν και αναλαφρο βιβλίο, μίλαγε για την απώλεια, την οικογένεια, τις επιλογές στη ζωή κλπ κάτι που για εμένα το αναβαθμίζει & του δίνει βάθος. Εννοείται απόλαυσα το λοβ στόρυ καθώς οτιδήποτε περιλαμβάνει ήρωες που την λένε ο ένας στον άλλον συνέχεια με ειρωνία & χιούμορ είναι η αδυναμία μου!

Τώρα στα πιο πρακτικά, το βιβλίο είχε μικρά κεφαλαιάκια και δεν κούραζε καθόλου. Ήταν από εκείνα που σε κάνουν να νιώθεις πως βλέπεις ταινία, οπότε σε χαλαρώνει.

Ότι πρέπει για χουχούλιασμα. Ένα βιβλίο για τα βιβλία, τι άλλο θέλετε;;

Η Φλόρενς είναι «συγγραφέας φάντασμα», καθώς γράφει βιβλία για λογαριασμό μιας διάσημης υπερήλικης συγγραφέως ιστοριών αγάπης, αν και η ίδια δεν πιστεύει πλέον στην σε αυτή. Η ζωή της πάει ήδη από το κακό στο χειρότερο, με το κερασάκι στην τούρτα να είναι πως ο νέος της *ψηλός και αδιανόητα ωραίος* επιμελητής δεν της δίνει παράταση για την παράδοση του βιβλίου της. Τέλειο; Α και κάτι άλλο βασικό της ιστορίας: Η Φλόρενς βλέπει φαντάσματα! Αν αυτό δεν το βρίσκετε πρωτότυπο τότε δε ξέρω τι να πω. Εντελώς ξαφνικά γυρνάει στο πατρικό της λοιπόν, για την κηδεία του πατέρα της, όταν χτυπάει το κουδούνι. Και ποιος είναι; Ο νέος επιμελητής. Ως φάντασμα! Καλά θα πάει αυτό…

Βρήκα πολύ έξυπνη την ιδέα της συγγραφέως να φτιάξει μια πρωταγωνίστρια που ερωτεύεται ένα φάντασμα. Δεν έχει τύχει να διαβάσω κάτι παρόμοιο και μου φάνηκε πολύ πρωτότυπο! Γενικά το βιβλίο σου μετέδιδε ένα πολύ ευχάριστο συναίσθημα.

Κύλαγε όμορφα, είχε δόσεις χιούμορ, έξυπνους διαλόγους, αναφορές σε βιβλία και συγγραφείς, ήταν λιγάκι μακάβριο αλλά ταυτόχρονο γεμάτο αισιοδοξία και σίγουρα σου κράταγε το ενδιαφέρον. Πιστεύω θα γινόταν και πολύ καλή ταινιούλα, να το διαβάσετε.

Εξάλλου, αγαπάμε πρωτότυπα βιβλία!