Η ζωή της Μίνας δεν ήταν εύκολη. Τίποτα δεν της χαρίστηκε, όταν σχεδόν από παιδί αναγκάστηκε να παλέψει για να κερδίσει μια θέση στην κοινωνία, χωρίς να σκύψει το κεφάλι ή να υποκύψει στις διαθέσεις κάποιων ανδρών επειδή ήταν νέα και όμορφη. Με πείσμα, αργά και σταθερά, έφτασε εκεί όπου ήθελε. Κατέκτησε την αναγνώριση, την καταξίωση, την οικονομική άνεση? όμως υποτίμησε τον έρωτα, αδιαφόρησε για εκείνον. Μα αυτός παραμόνευε.

Η Μίνα κοίταξε τον Μάνο. Κάτι της θύμιζαν τα μάτια του, κάτι πολύ οικείο και γνώριμο, μα δεν της έδωσαν απαντήσεις. Όταν επιτέλους το έκαναν, ήταν αργά· πολύ αργά για να σταματήσει τον χρόνο που βάραινε στη δική της πλάτη.

Ο έρωτας όμως δε μίλησε ποτέ στον χρόνο. Τον αγνοούσε πάντα, από γενέσεως κόσμου. Αυτοί οι δύο είναι εχθροί. Ο έρωτας είναι τυφλός.

Ο έρωτας είναι τρελός. Ο έρωτας δε γνωρίζει σύνορα. Ξεχύνεται σαν άνεμος και γίνεται πόλεμος, μέχρι εκείνο που διεκδικεί να γίνει δικό του ή μέχρι να του περάσει. Μα σαν γίνει αγάπη, θα κρατήσει για πάντα.