Σημαίνουσα μορφή της ελληνικής θεατρολογίας, ο Δημήτρης Σπάθης, με το πλούσιο ερευνητικό έργο του, τον ανήσυχο επιστημονικό στοχασμό του, τη διδακτική του θητεία και τη συνέπεια του βίου του, υπήρξε, άμεσα ή έμμεσα, δάσκαλος για πολλούς νεότερους θεατρολόγους.

Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συμβολή του στην έρευνα πάνω στην ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου, την οποία συνεχίζει ώς σήμερα με νεανικό πάθος και πρωτότυπη σκέψη. Οι συνεργάτες του παρόντος τόμου αποφάσισαν να τον τιμήσουν για την προσφορά του, χαρίζοντάς του μια πρόσφατη επιστημονική εργασία τους. Τα μελετήματα που συγκεντρώθηκαν αναφέρονται σε ζητήματα ιστορίας του νεοελληνικού θεάτρου, κυρίως των τριών τελευταίων αιώνων, και δημοσιεύονται με τη χρονολογική σειρά του θέματός τους, προσφέροντας έτσι στον αναγνώστη τη δυνατότητα μιας ενδιαφέρουσας ιστορικής διαδρομής. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα περισσότερα μελετήματα σχετίζονται με περιοχές που καλλιέργησε ο ίδιος ο τιμώμενος: επτανησιακό θέατρο, φαναριώτικη σάτιρα, ελληνικός διαφωτισμός, συγγραφείς και κείμενα του 19ου αιώνα, σκηνική δραστηριότητα στον 20ό αιώνα, τύχες της ξένης δραματουργίας στην ελληνική σκηνή, ζητήματα θεατρικής σκηνοθεσίας.

Στον τόμο συνεργάζονται 21 θεατρολόγοι, συνάδελφοι και μαθητές του τιμωμένου.