Ο Γέροντας Εφραίμ ήταν ένας απλοικός άνθρωπος του λαού, όπως ο ίδιος έλεγε συνήθως, ο οποίος όμως με την ησυχαστική του παιδεία και τη νοερά εργασία έφθασε σε υψηλά πνευματικά επίπεδα. Γέμισε η ψυχοσωματική του ολότητα, το «είναι» του, με το πλήρωμα της θεότητας που κατοίκησε μέσα του και έτσι κατόρθωσε απ’ αυτή τη ζωή να γίνει μέτοχος της άκτιστης δόξας του Θεού. Ο πατήρ Εφραίμ αξιώθηκε να έχει καθαρή νοερά θεωρία του Θεού? «γνούς τον Θεόν, μάλλον δε γνωσθείς υπό του Θεού» (Γαλ. 4, 9). Με την υπακοή, την άσκηση και την ησυχία, με άφθονα δάκρυα, με καθαγνισμένες τις αισθήσεις, με γαλήνιο νού και καθαρά την καρδία ελάμβανε Χάρη και γνώσεως φωτισμό. Ο όσιος Γέροντας ήταν προιόν του Αγίου Πνεύματος. Είχε επιτύχει μια βαθιά προσωπική βιωματική συνάντηση με τον Κύριο μέσα στη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Είχε φθάσει έτσι σε υψηλά επίπεδα θεοείδειας.
Ζούσε κατ’ αυτόν τον τρόπο μέσα στον κόσμο της ιερής ησυχίας με το όνομα και το πρόσωπο του Χριστού. Είχε «καθαρή» προσευχή και για τούτο ήταν θεολόγος, σύμφωνα με τη διδακτική ρήση του αγίου Σιλουανού: «Αν είσαι θεολόγος, προσεύχεσαι καθαρά. Αν προσεύχεσαι καθαρά, τότε είσαι θεολόγος».
Είχε επίσης «αληθινή» προσευχή ο Γέροντας Εφραίμ. Είχε προσευχή τέτοια, την οποία θεωρεί ως προϋπόθεση της πραγματικής Θεολογίας ο όσιος Νείλος ο Ασκητής: «Αν είσαι θεολόγος, θα προσευχηθείς αληθινά. Και αν προσεύχεσαι αληθινά, είσαι πράγματι θεολόγος».