Η Λένα Διβάνη, στο βιβλίο της "Τι έμαθα περπατώντας στον κόσμο", προτρέπει τον αναγνώστη να αφήσει την άνεση και να εξερευνήσει τον κόσμο μέσα από πολυάριθμες περιπέτειες, αναδεικνύοντας με χιούμορ και ανεξάντλητη περιέργεια τις ποικίλες εμπειρίες της σε διάφορες χώρες και περιοχές.

Αναλυτικά:

Όταν ολοκληρώσεις τα σχολεία και το πανεπιστήμιο, φίλε αναγνώστη, υπάρχει ένας τρόπος να συνεχίσεις την εκπαίδευσή σου: να ξεκουραστείς. Αφήνοντας πίσω τον καναπέ, αρπάζεις το σακίδιό σου, τα μποτάκια και το διαβατήριο. Αγαπάς τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις άγνωστες λέξεις, τον ύπνο σε σκηνή, τις παράξενες φάτσες και τις αναπάντεχες συναντήσεις. Ταξιδεύεις στην εκρηκτική Βενεζουέλα του ετοιμοθάνατου Τσάβες, στη σέξι Κούβα όπου οι αλλαγές συμβαίνουν εκτός από την αφοσίωση στον Τσε, στην προβιομηχανική Αιθιοπία με τα κομμένα κλειτορίδια, στο Βιετνάμ όπου ο σκύλος είναι εξαιρετικό γεύμα, στη Γη του Πυρός όπου ο Δαρβίνος εμπνεύστηκε τη θεωρία του, στη Νέα Ζηλανδία των Μαορί όπου το νερό ρέει ανάποδα. Για να δεις τον κόσμο ανάποδα, πρέπει να πας σε χωριά και βουνά, όχι μόνο σε πόλεις που είναι σαν βιτρίνα. Μη φοβάσαι, δεν χρειάζεται να είσαι αθλητής. Όποιος θέλει να ανεβεί, ανεβαίνει.

Εγώ το έκανα πριν από δεκαέξι χρόνια, και θα σου εξηγήσω πώς και γιατί. Αποφάσισα να συγκεντρώσω σε ένα βιβλίο τις πιο αστείες, μαύρες, απροσδόκητες ιστορίες που μου συνέβηκαν κατά τη διάρκεια των περιπετειών μου σε βουνά και πόλεις παγκοσμίως. Θέλω να σου μεταφέρω τι έζησα και τι μάθαινα, μήπως και σε πείσω να κάνεις κι εσύ το επόμενο βήμα.