Ένας άνθρωπος σε διαδικασία ανεύρεσης της υπέρτατης, μίας και μοναδικής αλήθειας.Μιας αλήθειας που προορίζεται να γίνει μπάλωμα στο εγγενες ψυχικο του έλλειμμα. Το πνευματικό ταξίδι μιας ανήσυχης ψυχής που έρχεται αντιμέτωπη με τους εσωτερικούς της δαίμονες και τις κοινωνικές νόρμες .. Σκοντάφτει, πληγωνεται αλλά σχεδόν αρτιμελής κόβει το νήμα του '' τερματισμού'' .. Απολαυστικό..

Γράφτηκε το 1922 και μπορώ να σας πω με απόλυτη σιγουριά ότι ο τρόπος γραφής του Εσσε παραμένει άφθαρτος στο χρόνο.

*4.5

Η ιστορία του Σιντάρτα με άγγιξε αρκετά και σε διάφορα σημεία ταυτίστηκα με τον πρωταγωνιστή και τις επιλογές του. Μου άρεσε ότι στην πορεία του φροντίζει να είναι πάντα ανοιχτός στον κόσμο γύρω του και πρόθυμος να μάθει σε κάθε ευκαιρία. Η φιλοσοφία του είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα καθώς χαρακτηρίζεται από αυτή τη δεκτικότητα σε εμπειρίες, με αποτέλεσμα να συμμετέχει σε μια αέναη διαδικασία βιωματικής μάθησης. Σημαντική επίσης είναι η εμμονή του στην ανεξαρτησία - ο Σιντάρτα διατηρεί πάντα μια απόσταση από τους άλλους και τις ιδέες τους, επεξεργάζοντας τις σκέψεις του μόνος, μέσα από τον δικό του τρόπο.

Ο Έσσε φαίνεται να ενώνει τη Δύση με την Ανατολή και μέσα από τον ήρωα του εγείρει φιλοσοφικές αναζητήσεις που απασχολούν όλους μας σε κάποιες στιγμές της ζωής μας, ή και πιο συχνά. Η γραφή του δεν κουράζει και έχει αρκετά ποιητικό ύφος, οι χαρακτήρες του είναι ζωντανοί και αυθεντικοί και οι ιδέες που μπορεί να αντλήσει κανείς από το περιεχόμενο αυτής της ιστορίας είναι πάρα πολλές. Μέσα από το έργο προβάλλεται η αξία του αυτοπροσδιορισμού, της αναζήτησης του πραγματικού εαυτού, της ανεξαρτησίας και της δια βίου μάθησης.

Μπορεί η όλη πλοκή και τα μηνύματα του παραμυθιού να φαίνονται κάπως κοινότοπα αλλά δεν θεωρώ ότι αφαιρούν κάτι από την αξία του. Νομίζω ότι αξίζει να το διαβάσουν όλοι.