Ελεγεία μιας εποχής, σατιρική μετα-ηθογραφία, πορτρέτο ενός τόπου, μερική πολιτική φαντασία, και λιγότερο ερωτογράφημα, "Τα καμάκια" είναι ένα βιβλίο που ισορροπεί μεταξύ "συμβατικής" πεζογραφίας (όσο συμβατική μπορεί να είναι η πεζογραφία του Βασιλικού), εναλλακτικής ιστορίας, δημοσιογραφίας, ημερολογίου και διήγησης. Γραμμένο το 1978, όταν βρισκόταν στο αποκορύφωμά του το φαινόμενο των "καμακιών", των νεαρών ανδρών που περνούσαν τα καλοκαίρια τους προσφέροντας ερωτικές υπηρεσίες στις αλλοδαπές τουρίστριες, το βιβλίο αποτυπώνει την εποχή με ευφρόσυνο χιούμορ και παιγνιώδη μελαγχολία. Άνδρες που εγκαταλείπουν τα παραδοσιακά επαγγέλματα κυνηγώντας ένα "όνειρο" ελευθεριότητας, νέοι χωρίς προοπτικές που αλληθωρίζουν προς μια ζωή που δεν τους περιέχει, ολόκληρη η ελληνική επαρχία, που παραζαλισμένη από την γνωριμία με τα νέα, εξ Εσπερίας, απελευθερωμένα σεξουαλικά ήθη προσπαθεί να βρει τον βηματισμό της σ' έναν κόσμο που αλλάζει, χωρίς να τα καταφέρνει. Ένα μυθιστόρημα παρεξηγημένο στον καιρό του, το οποίο σήμερα, πέρα από την αμιγή αναγνωστική απόλαυση, προσφέρει την ολοζώντανη εικόνα μιας μεταβατικής εποχής και συμβάλλει, εν πολλοίς, στην αυτογνωσία μας.