Αναμνήσεις απο το ταξίδι μου στην νήσο Λεσβο

ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ

12 Ιουλίου 2004 καταμεσής τό καλοκαίρι, ένα ζεστό ηλιόλουστο απόγευμα στό λιμάνι τού Πειραιά περιμένοντας τόν "Ταξιάρχη". Το πλοίο, πού θα μάς ταξιδέψει στο μεγαλύτερο, στο ομορφότερο νησί τού ΒΑ Αιγαίου, την ξακουστή για την πανάρχαιη ιστορία της και τον πολιτισμό της, την Λέσβο.
Μήνες πριν κάναμε προγράμματα και πλάθαμε εικόνες στο νου μας σαν τα παιδιά, περιμένοντας να γίνει το όνειρο πραγματικότης. Ταξιδεύουμε ήσυχα, απαλά, όπως οι βαρκούλες με πανιά στο γλυκό τ' αγέρι. Κόσμος πολύς έχει κατακλύσει όλους τούς χώρους, μα οι περισσότεροι στο κατάστρωμα, εκεί με τούς γλάρους, απολαμβάνοντας το ηλιοβασίλεμα στο Σούνιο.

Και η συνέχεια γλυκιά, όπως και η νύχτα, με νέο σύντροφο το φεγγάρι, που γνωρίζει αλάνθαστα το δρομολόγιό του, να μάς καθοδηγεί στο πέλαγος. Μια μικρή στάση στην Χίο, με τα νυσταγμένα φώτα, αφού η πόλις κοιμάται ακόμη.

Ξημέρωμα στήν Μυτιλήνη. Mιά πανέμορφη πόλη απλώνεται μπροστά μας σάν βεντάλια. Στην κορυφή το κάστρο, καλοδιατηρημένο, στο κέντρο τού πευκώνα, ένα ξεχωριστό στολίδι μες στο πράσινο.
Το επιβλητικό μπρούτζινο άγαλμα τής Ελευθερίας μάς καλωσορίζει στο νησί. Πανύψηλο, ατενίζει το πέλαγος δίνοντάς μας φτερά, γεμίζοντας την ψυχή μας παλμό.
Οι λόφοι χαμηλώνουν, για να προφτάσει το βλέμμα μας να φωτογραφίσει όλα εκείνα τα αρχοντικά κατά μήκος τής προκυμαίας, με τον μοναδικό ρυθμό και τα ιδιαίτερα χρώματα.

Πλημμυρισμένοι από ευλάβεια εισήλθαμε στο παρεκκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής, όπου ήταν η σκήτη τού μοναχού Αγάθωνα. Νοιώσαμε μικροί όπως συμβαίνει πάντα μέσα μας σε τέτοιους χώρους, που έχουν την ιερότητα τών ασκητών.
Ο μικρός ναός αγογραφημένος, με επίκεντρο τούς 35 τοπικούς αγίους τής Λέσβου που μεσιτεύουν καθημερινά με την Παναγιά μας για την προστασία και βοήθεια τών πιστών. Πήραμε το άγίασμα που βρίσκεται εξωτερικά στην μαρμάρινη κρήνη, όπου υπήρξε αρχικά η Αγία τράπεζα του ναού, ανάμεσα στους ευωδιαστούς βασιλικούς και άλλα αρωματικά φυτά που έχουν φυτέψει οι ευσεβείς κάτοικοι. Στην επιστροφή μας αγοράσαμε για ενθύμιο αντικείμενα λαϊκής τέχνης για να θυμόμαστε πάντα την κωμόπολη τής Αγιάσου, που κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά κάθε επισκέπτη.