Μεγάλην εξέφρασε έκπληξιν η γειτόνισσα το Ζερμπινιώ, ιδούσα τη ημέρα των Χριστουγέννων του έτους 187... την θεια-Αχτίτσα φορούσαν καινουργή μανδήλαν, και τον Γέρο και την Πατρώνα με καθαρά υποκαμισάκια και με νέα πέδιλα.
Τούτο δε διότι ήτο γνωστότατον ότι η θεια-Αχτίτσα είχεν ιδεί την προίκα της κόρης της πωλουμένην επί δημοπρασίας προς πληρωμήν των χρεών αναξίου γαμβρού, διότι ήτο έρημος και χήρα, και διότι ανέτρεφε τα δύο ορφανά έγγονά της, μετερχομένη ποικίλα επαγγέλματα. Ήτον (ας είναι μοναχή της!) απ' εκείνας που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Η γειτόνισσα το Ζερμπινιώ ώκτειρε τας στερήσεις της γραίας και των δύο ορφανών· αλλά μήπως ήτο και αυτή πλούσια διά να έλθη αυτοίς αρωγός και παρήγορος; [...]