Το Μέτσοβο είναι μια ορεινή, καλαίσθητη πόλη, με έντονα παραδοσιακά γνωρίσματα στο Νομό Ιωαννίνων, σε υψόμετρο 1.150 μ. Βρίσκεται στο ανατολικό άκρο του νομού, κοντά στα όρια με το Νομό Τρικάλων, στις βόρειες πλαγιές, ανάμεσα στα βουνά της μεγαλύτερης οροσειράς της Ελλάδας, της Πίνδου.

Από τον Μεσαίωνα έως και τον 19ο αιώνα, το Μέτσοβο αναφέρεται στις βιβλιογραφικές πηγές κυρίως με τον γλωσσικό τύπο Μέτζοβο, αλλά και με την πιο λόγια ονομασία Μέσσοβον.

Η ετυμολογία της ονομασίας "Μέτσοβο" ως οικονύμιο, προέρχεται από τις λέξεις Μήτσος, Μεσόβουνον ή από τη σλαβική λέξη Mecovo "αρκουδότοπος". Από άλλους λόγιους και ιστορικούς, υποστηρίζεται, ότι στην ονομασία διαπιστώνεται η ετυμολογική σχέση μεταξύ του βλάχικου τύπου Mindzu και του ελληνικού τύπου Μέτσοβο, ο οποίος αποτελείται από το θέμα Μετς και τη σλαβική κατάληξη -οβο.

Η περιοχή του Μετσόβου αποτελούσε κατά τους αρχαίους και μεσαιωνικούς χρόνους τη βασικότερη διάβαση για την επικοινωνία Ηπείρου και Θεσσαλίας. Έτσι, λοιπόν, υπήρξε μια περιοχή με εξαιρετική στρατιωτική και εμπορική σημασία. Τον 15ο αιώνα το Μέτσοβο περιήλθε στην οθωμανική κυριαρχία και αποτέλεσε τμήμα του σαντζακιού των Ιωαννίνων. Καθ' όλη την ύστερη περίοδο της Τουρκοκρατίας (18ος αιώνας έως 1913), ο ελληνικός και βλάχικος πληθυσμός της περιοχής (Βόρεια Πίνδος) υπέφερε από Αλβανούς επιδρομείς.