Αξιολογήσεις χρηστών

• 5

  rmbookzine

  02/04/2021

  Επιβεβαιωμένη αγορά

  Ένα θαυμάσιο βιβλίο, από το εξαιρετικό συνολικό έργο του Luis Sepulveda, που σε κερδίζει από την πρώτη γραμμή τόσο με το θέμα του, όσο και με τη ζωντανή, γεμάτη εικόνες και ήχους γραφή του. Σε λίγες μόνο σελίδες ο συγγραφέας καταφέρνει να χωρέσει όλα τα θέματα που τον απασχολούν: την αγάπη και τη νοσταλγία του για την πατρίδα του Χιλή, το ενδιαφέρον του για το φυσικό και ανθρώπινο περιβάλλον αλλά και για τη λογοτεχνία. Προσέξτε ιδιαίτερα, τον τρόπο που ο συγγραφέας διαχειρίζεται τις αναφορές του στο μυθιστόρημα Μόμπυ Ντικ του Χέρμαν Μέλβιν.

  Στον “κόσμο στο τέλος του κόσμου” περιγράφεται η επιστροφή του στη Χιλή σε συνδυασμό με μία δράση που έχει λάβει για λογαριασμό της οικολογικής οργάνωσης Greenpeace και του εναλλακτικού πρακτορείου ειδήσεων που είχε ιδρύσει μαζί με φίλους και “με βασικό αντικείμενο τα προβλήματα που έχουν αντίκτυπο στον οικολογικό χώρο και την αποκατάσταση της αλήθειας στα ψέματα που χρησιμοποιούσαν τα πλούσια έθνη για να δικαιολογήσουν τη λεηλασία των φτωχών χωρών, τη λεηλασία όχι μόνο των πρώτων υλών αλλά και του μέλλοντος τους.” (σελ. 42) Η μεγάλη σύγκρουση που θα έρθει στη συνέχεια, και που θα αποκαλυφθεί μέσα από μια αγωνιώδη διαδικασία, θα είναι μεταξύ των οικολόγων και του ιαπωνικού φαλαινοθηρικού Νισίν Μάρου.

  Αυτή είναι γενικά η υπόθεση του βιβλίου στο οποίο ο συγγραφέας χωρίς να θυσιάζει το κοινωνικό στοιχείο της καταφέρνει με όμορφο τρόπο να μας παραδώσει ένα έργο που δεν γίνεται έρμαιο του διδακτισμού ενώ παράλληλα καταφέρνει να υπονομεύσει τις βεβαιότητες του προκατηλειμμένου αναγνώστη. Αντίθετα, ο υποψιασμένος αναγνώστης, και ιδιαίτερα οι φίλοι του Luis Sepulveda, θα απολαύσουν τον ιδιαίτερο συνδυασμό της βιωματικής εμπειρίας, της οικολογικής δράσης, της περιγραφής των τοπίων, των ανθρώπων και των συναισθημάτων. Όπως έχει δηλώσει άλλωστε: “Το περιβάλλον και η πολιτική στράτευση πηγαίνουν χέρι χέρι. Η λογοτεχνία δεν μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα, αλλά μπορεί να αποκαλύψει μια πολύ σημαντική πλευρά της. Η εκ νέου ανακάλυψη της οικολογικής αξιοπρέπειας είναι σε μεγάλο βαθμό ένας πολιτικός αγώνας. Μερικοί σημερινοί συγγραφείς όπως ο Πάκο Τάιμπο ή ο Ρόλο Ντίεζ είναι πολιτικά στρατευμένοι όπως ήταν οι προηγούμενοι, αλλά προσεγγίζουν τα πολιτικά θέματα από την πλευρά της ιστορικής μνήμης με αναφορές στο τι έχει συμβεί και ότι δεν πρέπει να το ξεχνάμε ούτε να το επαναλαμβάνουμε. Η προσέγγισή τους είναι κριτική, όχι χωρίς πάθος αλλά πολύ αποστασιοποιημένη από την απρόθυμη μαχητικότητα.”

  Θα κλείσω με την ακόλουθη παρατήρηση: “Ο κόσμος στο τέλος του κόσμου” στα χέρια ενός άλλου δημιουργού πιθανόν να είχε μετατραπεί σε ένα από τα, πολλές φορές ενδιαφέροντα, ογκώδη και φλύαρα αναγνώσματα που γυροφέρνουν το θέμα τους κουράζοντας ή απλά διασκεδάζοντας τους αναγνώστες μόνο και μόνο γιατί… έτσι απαιτεί η αγορά. Εδώ μέσα σε λίγες σελίδες χωρούν, κυριολεκτικά, τα πάντα. Κατά τη γνώμη μου αυτή η δημιουργική λιτότητα είναι και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του βιβλίου. Προσωπικά, συνιστώ να το διαβάσουν και οι νεότερες ηλικίες. Θα βγουν πολλαπλά κερδισμένες.

  [Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Opera σε μετάφραση της Ελένης Χαρατσή. Περιλαμβάνονται ένας χάρτης της Παταγονίας και της Γης του Πυρός, μαζί με σημειώσεις και επίμετρο της μεταφράστριας]

  • 
  Σου φάνηκε χρήσιμη;ΝαιΌχι

  Αναφορά