Στην καρδιά των σχεδιαστικών λογοτεχνιών βρίσκονται τα βιβλία που αναπτύσσουν την αφήγησή τους αποκλειστικά με εικόνες. Αποτελούν την απόλυτη οπτική αφήγηση, καθώς ελευθερώνονται από οποιαδήποτε συνδιαλλαγή με τις λέξεις. Τέτοια βιβλία χωρίς λέξεις κυκλοφορούν κυρίως ως κόμικς, graphic novels και εικονοβιβλία, ενώ η μεταξύ τους απόσταση είναι μικρότερη από ό,τι πιστεύεται.

Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να εντοπίσει και να συστηματοποιήσει τις παράλληλες γραμμές ανάμεσα στις παραπάνω φόρμες. Η μελέτη συσχετίζει αφηγηματικές τεχνικές που αποτελούν δάνεια και αντιδάνεια μεταξύ των οπτικών τεχνών της σταθερής εικόνας και του κινηματογράφου. Ποια μορφή παίρνει ο διάλογος μεταξύ των δημιουργών και των αναγνωστών βουβών βιβλίων και ποιες απαιτήσεις εγείρονται για την κατασκευή και την πρόσληψή τους; Πώς συμβάλλουν στη νοηματοδοσία τα δομικά στοιχεία της εικόνας; Πώς αποτυπώνονται ρευστές έννοιες όπως ο χρόνος, το συναίσθημα, η ατμόσφαιρα όταν λείπουν οι λέξεις; Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά φιλοδοξούν να συμβάλουν στην ανάλυση κάθε βιβλίου στο οποίο συμπαρατιθέμενες εικόνες σχηματίζουν μια ιστορία.