Γιατί ένα ακόμα βιβλίο Πανεπιστημιακής Φυσικής; Βασική πεποίθηση του συγγραφέα είναι ότι ο τρόπος διδασκαλίας της Φυσικής πρέπει συνεχώς να εξελίσσεται, να βελτιώνεται και να επικεντρώνεται στην καλύτερη κατανόηση από τους σπουδαστές. Βάσει αυτών θα πρέπει να γράφεται κάθε καινούργιο βιβλίο Φυσικής και να μην αποτελεί ένα ακόμα ομοίωμα του μεγάλου πλήθους των ήδη υπαρχόντων, πολυσέλιδων βιβλίων Πανεπιστημιακής Φυσικής.

Το παρόν βιβλίο προέκυψε από τη διδασκαλία του μαθήματος Φυσικής για πάνω από είκοσι χρόνια σε πρωτοετείς φοιτητές πολυτεχνικών σχολών, λαμβάνοντας υπόψη τις απορίες τους. Βάση του βιβλίου αποτέλεσαν οι σημειώσεις και οι διαφάνειες με λεπτομερή έγχρωμα γραφήματα του παραπάνω μαθήματος. Σημαντική πρωτοτυπία του αποτελεί η ενσωμάτωση στο κείμενο συνοπτικά περιγραφικών αλλά ταυτόχρονα και επαρκώς αναλυτικών έγχρωμων γραφικών απεικονίσεων των φυσικών φαινομένων. Έτσι, εκμεταλλευόμενοι τον παραστατικό τρόπο περιγραφής των γραφημάτων με τις επεξηγήσεις να δίνονται λεκτικά πάνω στα σχήματα, αποφεύγεται η επεξήγηση σε συμπαγές μακροσκελές κείμενο μαζί με αναφορές στα σχετικά σχήματα, οι οποίες μερικές φορές δυσκολεύουν και αποπροσανατολίζουν τη μελέτη. Κανόνας του βιβλίου είναι: «μία εικόνα χίλιες λέξεις», και έτσι συντομεύεται και περιορίζεται σημαντικά η λεκτική περιγραφή κάνοντας πιο εύκολη, πιο κατανοητή και πιο ευχάριστη τη μελέτη.

Τα φαινόμενα και οι νόμοι δεν παρουσιάζονται δογματικά, εξάλλου αυτό αντιβαίνει στο γεγονός ότι η Φυσική είναι πειραματική επιστήμη. Υιοθετήθηκε η πορεία που ακολουθείται στην επιστημονική έρευνα. Πρώτα παρουσιάζονται τα βασικά ερωτήματα που θέτει η επιστήμη, κατόπιν τα σχετικά πειράματα που δίνουν τις απαντήσεις και που οδήγησαν στις διάφορες ανακαλύψεις. Κατόπιν, από τα συμπεράσματα των παρατηρήσεων εξάγονται με εύλογο τρόπο οι σχετικοί νόμοι, γίνεται η αυστηρή μαθηματική τους περιγραφή και οι επιμέρους γενικεύσεις. Τέλος, παρουσιάζονται ικανά αντιπροσωπευτικά παραδείγματα λυμένων προβλημάτων και ασκήσεων. Με βάση αυτά, προτείνεται ένας μικρός αριθμός επιλεγμένων άλυτων προβλημάτων. Αποφεύγεται η παράθεση μεγάλου πλήθους άλυτων πανομοιότυπων προβλημάτων, τα οποία δύσκολα μπορούν να αντιμετωπιστούν στον περιορισμένο χρόνο ενός ακαδημαϊκού εξαμήνου.