Από μία Εισαγωγή στη φιλοσοφία περιμένει κανείς εύλογα να μυηθεί στη φιλοσοφία. Αλλά η φιλοσοφία δεν είναι ένας κλάδος της γνώσης όπως άλλοι θεσμοθετημένοι κλάδοι στο σύστημα της παιδείας μας. Όταν έχουμε να σπουδάσουμε, για παράδειγμα, Φυσική, Χημεία ή Βιολογία προσφεύγουμε σε σύγχρονα εγχειρίδια των επιστημών αυτών όπου βρίσκουμε κωδικοποιημένες όλες τις σχετικές αλήθειες. Αλλά για τη φιλοσοφία δεν υπάρχει εγχειρίδιο. Δεν υπάρχει το "κανονικό" κείμενο της φιλοσοφίας, αλλά πολλά κείμενα: το πλατωνικό, το αριστοτελικό, το καντιανό κ.ά., υπάρχουν δηλαδή πολλά εγχειρήματα πραγμάτωσης της Ιδέας της φιλοσοφίας στην ιστορική της πορεία αλλά κανένα από αυτά δεν μπορεί να ταυτιστεί με αυτήν. Η εγγενής δυσχέρεια μίας "Εισαγωγής στη φιλοσοφία" είναι εν προκειμένω προφανής: δεν μπορεί να υλοποιήσει ό,τι υπόσχεται στον αναγνώστη ή στο μαθητευόμενό της, μία απάντηση δηλαδή στο ερώτημα "τι είναι η φιλοσοφία;". Όσο η Ιδέα της φιλοσοφίας δεν υλοποιείται, "δεν μπορούμε, -υπογραμμίζει ο Kant,- να διδάξουμε τη φιλοσοφία, αλλά το φιλοσοφείν". Η ρήση αυτή του Kant ισχύει -θα λέγαμε- ακόμη περισσότερο στην εποχή μας, η οποία δεν πιστεύει πια στη δυνατότητα μιας συστηματικής ενότητας της γνώσης. Αν υπήρχε ένα σύστημα φιλοσοφικής γνώσης, τότε η Εισαγωγή στη φιλοσοφία θα ήταν ένα εύκολο έργο: θα είχε το χαρακτήρα μιας οικειοποίησης ή κωδικοποίησης του καθολικού αυτού δόγματος. Αλλά επειδή δεν υπάρχει το καθολικό σύστημα της φιλοσοφίας, αλλά υπάρχουν διάφορες απόπειρες πραγμάτωσης στον ιστορικό χρόνο της Ιδέας της φιλοσοφίας, ο Kant θεωρεί ότι δεν μπορεί να γίνει μια Εισαγωγή στη φιλοσοφία αλλά στο φιλοσοφείν.