Αναμφισβήτητη, μα και πολύ δικαιολογημένη η συγκίνηση που νοιώθει κανείς διαβάζοντας τούτα τα παλιά, τα κιτρινισμένα, με τα ορνιθοσκαλίσματα, κακογραμμένα και δυσκολοδιάβαστα κείμενα ή και με πολύ εναρμονισμένη καλλιγραφία γραμμένα με την πένα «Χ», των οποίων η παρουσία γίνεται με ακριβή γλωσσική, και φθογγολογική μορφή των πρωτοτύπων, ακόμα και με την ορθογραφία τους. Χαρτιά και έντυπα που αναφέρονται στη ζωή, τις δυσκολίες, τις κακουχίες, τις μικροχαρές, τις γιορτές, τις έγνοιες, στους αγώνες για την επιβίωση, τη μόρφωση, την πάλη της γυναίκας για αναγνώριση και την χωρίς σκοτούρες αποκατάσταση των θηλυκών και απ' την άλλη, εκείνες οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες πάνω στις οποίες έχουν αποτυπωθεί θέσμια, κτίρια, πόλεμοι, δράσεις, κοινωνικές σχέσεις, χαρακτήρες προσώπων και οι οποίες μαρτυρούν με τρόπο ανάγλυφο και μοναδικό την πνευματική και αισθητική στάθμη άλλων χρόνων. Τούτα όλα μας καθρεφτίζουν την πιστότερη εικόνα της ζωής της κοινωνίας σε ένα δοσμένο χρόνο και χώρο, ίσως περισσότερο από κάθε άλλο μέσο.