Η αναφυλαξία αποτελεί μια σοβαρή και επικίνδυνη για τη ζωή αλλεργική αντίδραση που εκδηλώνεται γρήγορα μετά από την έκθεση στα αλλεργιογόνα τα οποία συνήθως μπορεί να είναι τροφές, φάρμακα και δηλητήριο υμενοπτέρων εντόμων (μέλισσα, σφήκες).

Στην αναφυλαξία μπορεί να συμμετέχουν, εκτός από το δέρμα, διάφορα συστήματα όπως το αναπνευστικό (ανώτερο και κατώτερο), το γαστρεντερικό και το καρδιαγγειακό. Στα συμπτώματα της αναφυλαξίας περιλαμβάνονται τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της ρινίτιδας/επιπεφυκίτιδας, του κνησμού και του ερυθήματος που συνοδεύονται συνήθως από τους πομφούς της κνίδωσης, του αγγειοοιδήματος (χείλη, βλέφαρα, πρόσωπο) και του κοιλιακού άλγους (με ή χωρίς εμετό). Επίσης μπορεί να εκδηλωθεί εισπνευστικός συριγμός, δύσπνοια, συμπτωματολογία άσθματος (βήχας, εκπνευστικός συριγμός), πτώση της αρτηριακής πίεσης, ζάλη, λιποθυμία και απώλεια συνείδησης. Στην αναφυλακτική καταπληξία (shock) διαπιστώνεται ανεπαρκής κυκλοφορία του αίματος στα διάφορα όργανα/συστήματα του ανθρώπου με αποτέλεσμα την κατάρρευση.

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αναγνωρισθούν έγκαιρα τα συμπτώματα της αναφυλαξίας και να υπάρξει ταχεία αντίδραση του Ιατρικού-Νοσηλευτικού προσωπικού. Η αντιμετώπιση του οξέος αναφυλακτικού επεισοδίου περιλαμβάνει πάντοτε την άμεση χορήγηση ενδομυϊκά της αδρεναλίνης (επινεφρίνης) και στη συνέχεια υποστηρικτικής αγωγής. Η αδρεναλίνη είναι διαθέσιμη και σε μορφή αυτοενιέμενης προγεμισμένης σύριγγας για ενδομυϊκή χορήγηση ακόμη και από τον ίδιο τον ασθενή όταν εκδηλώσει επεισόδιο αναφυλαξίας.

Τα άτομα τα οποία παρουσιάζουν ιστορικό αναφυλακτικού επεισοδίου και ευρίσκονται σε κίνδυνο να εκδηλώσουν τα σοβαρά συμπτώματα της εν λόγω κλινικής οντότητας, πρέπει να εξετασθούν πάντοτε από Αλλεργιολόγο. Αυτό είναι απαραίτητο για να διερευνηθούν-τεκμηριωθούν οι πιθανοί αιτιολογικοί παράγοντες, να αναγνωρισθούν τυχόν συμπαράγοντες, να αποκλεισθούν άλλα νοσήματα και να εκτιμηθεί ο κίνδυνος για νέο επεισόδιο αναφυλαξίας. Επίσης, οι ασθενείς αυτοί πρέπει να εκπαιδευθούν κατάλληλα στη χορήγηση αδρεναλίνης και να ενημερωθούν υπεύθυνα από τον Αλλεργιολόγο για τις θεραπευτικές επιλογές και για το σχέδιο αποφυγής των αλλεργιογόνων, το οποίο πρέπει πάντοτε να γνωρίζουν και να ακολουθούν πιστά.