Τα περί δημιουργίας του κόσμου ζητήματα φαίνεται ότι θα απασχολούν τους ανθρώπους για πάντα. Τα βασικά ερωτήματα αφορούν στο «ποιος» και το « πως». Η Γένεση απαντά σαφώς ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός του παντός, αλλά δεν κάνει σαφή αναφορά για το «πώς» έγινε αυτή η δημιουργία. Οι επιστήμες έχουν το πεδίο, και την ευθύνη συνάμα, να «ψάξουν» για το «πώς».

Ο Μέγας Βασίλειος ακολουθεί την «βασιλική οδό». Άνθρωπος από την μια που έλαβε σπουδαία εγκύκλια μόρφωση και καλλιέργησε τις επιστήμες και συνάμα ένας πνευματικά καλλιεργημένος κληρικός, αρχιερέας λαμπρός, που μπορεί και κατανοεί ότι η Αγία Γραφή δεν έχει σκοπό να παράξει επιστήμη, δεν είναι ένα τέτοιο «εγχειρίδιο», αλλά αφορά στην σωτηρία της ψυχής των ανθρώπων, η οποία βιώνεται από την παρούσα ζωή.

Στο βιβλίο θαυμάζεις τα «μνημόνια», δηλαδή τα σημάδια παρουσίας του Θεού, και αντιλαμβάνεσαι πώς όλος ο κόσμος είναι ένα κόσμημα, το οποίο η αλαζονεία του ανθρώπου συνεχώς θέλει να καταστρέψει. Θαυμάζεις στην «Εξαήμερο» το πόσο άριστα λειτουργεί η φύση. Ο σπουδαίος Καππαδόκης Ιεράρχης, ο μεγάλος Άγιος της Εκκλησίας μας, αποδεικνύεται «πολύ μπροστά για την εποχή του», γιατί είναι σκεύος εκλογής του Θεού και πρόσωπο ανοιχτό στο καινούργιο. Μας προτρέπει, ο Μέγας Βασίλειος, σε μελέτη, στοχασμό, φιλοσοφία, θεολογία!