- Είναι αλήθεια ή μύθος ότι η μεταπολιτευτική περίοδος δημοκρατικής σταθερότητας οφείλεται στο Σύνταγμά μας;
- Μήπως το Σύνταγμα είναι συνυπεύθυνο για την οικονομική κρίση και την αποτυχία των πολιτικών θεσμών;
- Έχουμε τελικά ένα καλό ή ένα ανορθολογικό Σύνταγμα και τι σημαίνουν αυτοί οι χαρακτηρισμοί;
- Γιατί αποδεικνύεται ανέφικτη ή δύσκολη η συνεργασία των κομμάτων, ακόμη και όταν κρίνεται αναγκαία;
- Αληθεύει ότι το Σύνταγμά μας είναι φλύαρο και επηρεάζει αρνητικά την οικονομική ευημερία της χώρας;
- Γιατί η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας οδηγεί σε πολιτική σύγκρουση και γιατί είναι τόσο περίπλοκη η διαδικασία αλλαγής του Συντάγματος;
- Πώς οραματίζονταν οι σχεδιαστές των πρώτων Συνταγμάτων τη λειτουργία τους;
- Πώς μπορούν τα πολιτικά πάθη και τα ιδιοτελή συμφέροντα να μετατραπούν, μέσα από το Σύνταγμα, σε κοινωφελείς συμπεριφορές;
- Πως πρέπει να σκεφθούν οι σχεδιαστές του Συντάγματος για να αποφύγουν τα λάθη του παρελθόντος;

"Στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, ένας από τους μύθους που αβασάνιστα αποδέχθηκαν ακόμη και γνήσιοι συνταγματικοί σκεπτικιστές ήταν αυτός του "καλού Συντάγματος", στο οποίο (υποτίθεται ότι) θεμελιώθηκε η πιο μακρόβια και ανέφελη περίοδος εύρυθμης λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών στη σύγχρονη ελληνική ιστορία- ενός Συντάγματος που, παρά τις αστοχίες και τον λεκτικό μαξιμαλισμό της αναθεώρησης του 2001, παρά τους κλυδωνισμούς που προκάλεσε στην εγγυητική και τη συμβολική του λειτουργία η 'αναγκαστική" νομοθεσία και νομολογία της οικονομικής κρίσης μετά το 2010, ωστόσο δεν αμφισβητήθηκε ως προς την εσωτερική συνοχή και την ορθολογικότητά του. Και όμως, το Σύνταγμά μας αποδεικνύεται σε αρκετές από τις σημαντικότερες ρυθμίσεις του ανορθολογικό. Στις δομικές αντινομίες και τις εσωτερικές αντιφάσεις του οφείλονται ρήγματα στη συνοχή και την ενότητα της συνταγματικής τάξης και δυσλειτουργίες των πολιτικών θεσμών, σε ένα πολιτικό περιβάλλον που ούτως ή άλλως δεν διακρίνεται για τον ορθολογισμό του."

(από τον Πρόλογο του βιβλίου)