Ο μικρός Σταύρος νοσταλγεί τη γιαγιά Ευδοκία... Χωρίς αυτήν έχει μια "σχεδόν οικογένεια". Βλέπετε, η γιαγιά μετά την αρρώστια της μετακόμισε σε μια όμορφη και ήσυχη αλλά μακρινή γειτονιά, όπου δεν πιάνει το τηλέφωνο. Έτσι κι ο Σταύρος παίρνει ένα παιχνίδι, ένα πράσινο τηλέφωνο, και με σύνδεση τη φαντασία του συνομιλεί με την αγαπημένη του γιαγιά!

Ένα ευαίσθητο και πρωτότυπο βιβλίο για την απώλεια.