Μια γυναίκα, νέα ακόµη, ήρεµη και ικανοποιηµένη απ’ τη ζωή της, κάθε άλλο παρά αδρανής µέσα στον ασφαλή κύκλο της οικογένειας στο ωραίο τους σπίτι στο Τορίνο, εγκαταλείπεται ξαφνικά από τον σύζυγό της. H Όλγα τότε βυθίζεται σε µια σκοτεινή, αρχέγονη άβυσσο. Μένοντας µόνη µε δυο παιδιά κι έναν σκύλο, σηµαδεµένη βαθιά από τον πόνο και την ταπείνωση, καταλήγει να στροβιλίζεται ανάµεσα στα φαντάσµατα των παιδικών της χρόνων στη Νάπολη. Από τούτο το σηµείο αρχίζει µια καταστροφική πτώση που κόβει την ανάσα, µια αφήγηση που αιχµαλωτίζει, παρασέρνοντας τον αναγνώστη στα µύχια βάθη της γυναικείας εµπειρίας.

Οι "Μέρες εγκατάλειψης" διαθέτουν τις εξάρσεις και τις αποχρώσεις της αρχαίας τραγωδίας, µε µια δύναµη που πηγάζει κατευθείαν από τα µύχια της ψυχής, µολονότι πρόκειται για µια συνηθισµένη ιστορία, που ο ρυθµός της υπαγορεύεται από τη ζωή µιας απλής οικογένειας.