Το 1927, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν επισκέφθηκε τον Ζίγκμουντ Φρόιντ στο Βερολίνο.
Στα 47 του ο Αϊνστάιν ήταν το κορυφαίο σύμβολο των φυσικών επιστημών, ενώ
ο Φρόιντ, στα 70 του, ήταν το αντίστοιχό του στις κοινωνικές επιστήμες.
Όταν ένας φίλος του Αϊνστάιν τού πρότεινε να δοκιμάσει την ψυχανάλυση,
εκείνος απάντησε: "Θα σε λυπήσω, καλέ μου, όμως προτιμώ σαφώς να παραμείνω
στο σκοτάδι κάποιου που δεν έχει ψυχαναλυθεί". Ο Φρόιντ, μετά τη συνάντησή του
με τον Αiνστάιν, σημείωσε: "Καταλαβαίνει από ψυχολογία όσο καταλαβαίνω εγώ
από φυσική, οπότε... είχαμε μια πολύ ευχάριστη συζήτηση".
Ο Φρόιντ και ο Αϊνστάιν αναθεμάτιζαν το υπερφυσικό, τη δεισιδαιμονία ή τη
μεταφυσική, ενώ πάλευαν ενάντια στο ίδιο εμπόδιο: την έλλειψη περισσότερων
αποδεικτικών στοιχείων. Ωστόσο, αντί να πτοηθούν ή να παραδεχτούν την ήττα τους,
συνέχισαν να "κοιτάζουν".
Στην ιστορία αυτή θα δούμε πώς οι αντίστοιχες έρευνές τους γέννησαν τη σχετικότητα
και το ασυνείδητο - πώς οι αναζητήσεις τους οδήγησαν στη δημιουργία της κοσμολογίας
και της ψυχανάλυσης. Οι δύο νέες επιστήμες και οι εκπρόσωποί τους, έθεσαν σε
αμφισβήτηση και προσδιόρισαν εκ νέου την αντίληψή μας για το ποιοι είμαστε και στα
δύο άκρα της ύπαρξης - από το συμπαντικό στο ψυχολογικό, και από το ατομικό πάλι πίσω στο άπειρο.
Η "Αναζήτηση των κρυμμένων κόσμων" αποτελεί μια πρωτότυπη ματιά σε δύο από τις
σημαντικότερες επαναστάσεις -και τους σημαντικότερους επαναστάτες- της σύγχρονης
ζωής.