H λεπτομερής παρατήρηση και καταγραφή ενός μικρόκοσμου αναδεικνύεται σε μια παραμυθένια σύνθεση μορφών και χρωμάτων, αρωμάτων και γεύσεων, αισθήσεων και παραισθήσεων. Η κόκκινη γραμμή αυτού του παραμυθιού διαπερνά το μύθο και την πραγματικότητα, τη λαϊκή δοξασία και την ενδελεχή έρευνα, το ένστικτο του τροφοσυλλέκτη και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και, τελικά, τη ζωή και το θάνατο.
Ο φωτογραφικός φακός επιχειρεί να αναδείξει αυτό που υπαινίσσεται ο λόγος: «Το παραμύθι ωχριά μπροστά στην πραγματικότητα».