Στο βιβλίο "Οι μεγάλοι έρωτες δε φοράνε νυφικό" το παιχνίδι της σύμπτωσης και του απρόβλεπτου ανατρέπει τους κανόνες των σχέσεων, οι συνήθεις ρόλοι αναθεωρούνται, ο γάμος και ο έρωτας επαναπροσδιορίζονται.

Η σύζυγος ή η ερωμένη είναι η περισσότερο απατημένη στη «διπλή» ζωή ενός άντρα; Η «διπλή» αυτή ζωή περιλαμβάνει και τη γυναίκα των ερωτικών του φαντασιώσεων; Έχει πράγματι τόση «πολυκοσμία» ένας έρωτας;

Το προφανές κάποτε αποδεικνύεται μια τραγική φάρσα· κι εκεί, στη μέση της φάρσας, η Διώνη, η Σοφία, η Κυβέλη. Τρεις γυναίκες που η ζωή τους συναντιέται. Τρεις παράλληλες διαδρομές που σε μια κρίσιμη στιγμή, όταν το ρολόι της ζωής σταματάει στο χρόνο του έρωτα, βρίσκονται αντιμέτωπες με το απίστευτο.

Εκεί υπάρχει ένας έρωτας που εξωτερικεύεται κι ένας έρωτας εσωτερικός. Εκεί υπάρχει ο άντρας των αναμνήσεων κι ο άντρας του παρόντος. Εκεί υπάρχει ο γελαστός έρωτας της ηδονής κι ο ποιητής έρωτας της υπέρβασης. Παντού υπάρχει κάθε φορά ο ίδιος άντρας που στοιχειοθετεί το απίστευτο.