Η "Πραγματεία περί Πόντου" του Κωνσταντίνου Γ. Κωνσταντινίδη (1856-1930), γιου του καπετάν Γιώργη (ισόβιου δημάρχου της Κερασούντος), εξυπηρετούσε την εκστρατεία για τη δημιουργία ανεξάρτητης Ποντιακής Δημοκρατίας. Ο Κ. Κωνσταντινίδης, μεγαλέμπορος από τη Μασσαλία, υπήρξε ο πρωτεργάτης και η ψυχή του ποντιακού αγώνα στην Ευρώπη. Γι' αυτό άλλωστε συνοδεύεται από τον λόγο του προς το "Πανπόντιον Συνέδριο", που διοργανώθηκε στη Μασσαλία (22 Ιανουαρίου - 4 Φεβρουαρίου 1918) και εξέλεξε τον Κωνσταντινίδη ως πρόεδρό του. Ο Κωνσταντινίδης επιχειρούσε να διεγείρει το πατριωτικό ενδιαφέρον των Ελλήνων ομογενών, των Συμμάχων της Αντάντ αλλά και των Σοβιετικών για την υπόθεση του ποντιακού ελληνισμού, ο οποίος στο τέλος του Μεγάλου Πολέμου επαπειλείτο με γενοκτονία. Η αγωνία των ιστορικών στιγμών αποτυπώνεται μέσα από τις γραμμές της Πραγματείας. Το συνέδριο απέστειλε χαιρετιστήριο τηλεγράφημα στον μητροπολίτη Τραπεζούντος (Χρύσανθο Φιλιππίδη) και τον συνταγματάρχη Ανανία, διοικητή των νεοσυγκροτηθεισών "ελληνικών μεραρχιών Καυκάσου", καθώς και προς τον κομισσάριο εξωτερικών υποθέσεων των ρωσικών Σοβιέτ (Λέοντα) Τρότσκυ, παρακαλώντας τον "να μη λησμονήση να λάβη υπ' όψιν και τας δεδικαιολογημένας αξιώσεις των Ποντίων" στις επερχόμενες διαπραγματεύσεις ειρήνης με τους Γερμανούς. Ο πρόεδρος των "εν τη ξένη Ποντίων" εξυμνεί την "πνευματικήν και ηθικήν υπεροχήν [τους] επί των άλλων εθνικοτήτων" και την οικονομική και δημογραφική τους ευρωστία, χωρίς να διαισθάνεται (ή να ομολογεί) την τραγική ειρωνεία που διαδραματιζόταν επί της διαρκώς μεταβαλλόμενης διεθνούς πολιτικής σκηνής από τους μεγάλους που κατέληξε στη γενοκτονία των Ελλήνων του πόντου από τους Τούρκους.