Αυτή η τραγική κατάσταση είναι πλέον ο φυσικός τρόπος ζωής μας πλέον. Δεν έρχεται καμία βοήθεια έξω από το Pogoren, οπότε επικεντρωνόμαστε στην καθημερινή επιβίωση. Συχνά, σε αυτή τη μάχη, ξεχνάμε ότι δεν είμαστε εμείς οι πιο ευάλωτοι. Ξεχνάμε ότι υπάρχουν νεότεροι, που έχουν χάσει τους γονείς τους, και είναι στα χέρια μας να τους δώσουμε μία ελπίδα για το μέλλον. Οποιοδήποτε μέλλον αν είναι αυτό. Τι θα μας κοστίσει;

Όσο περνάει ο χρόνος, παλιές έχθρες επανεμφανίζονται. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι έτοιμοι να δράσουν πάνω στο μίσος τους, μίσος που βρίσκεις μόνο σε γείτονες ετών. Οι στρατιώτες Grazni είναι αρκετοί αυτές τις ημέρες, ενώ φήμες για τους Vyseni αντάρτες που διεισδύουν στην πόλη ακούγονται στους δρόμους κάθε μέρα.

Με τις πηγές του Pogoren να έχουν περιοριστεί αρκετά, θα επιβιώσουμε εκ νέου τις επιθέσεις;