Κυρίες μου,
ο μουνόδουλος ζει ανάμεσά σας. Οι πιο πολλές δεν υποπτεύεστε καν την ύπαρξή του, αλλά ακόμα κι αν κάποιες από σας ξαπλώσατε κάποτε σ’ ένα κρεβάτι μαζί του, προτιμάτε να προσπερνάτε επιδερμικά την παντοδυναμία της έ(λ)ξης του παρά να παραδεχτείτε ότι πέσατε θύμα της. Ο μουνόδουλος είναι ένας -κατά τα κοινά μέτρα- άρρωστος άνθρωπος. Όμως η αρρώστια του είναι το πλεονέκτημά του. Τον οδηγεί μεν προς την αυτοκαταστροφή, ως εκείνη τη στιγμή όμως τον κάνει άτρωτο και αδίστακτο. Όλες εσείς που διακονείτε ένα λαχταριστό μουνάκι ανάμεσα στα πόδια σας, έχετε τον νου σας. Είστε η καθημερινή του λεία.

Κύριοί μου,
υπάρχουν στην αγέλη σας κάποια μουνόδουλα αρσενικά, που το φονικό σεξουαλικό τους ένστικτο ξεπερνά κατά πολύ τις δυνατότητες και τις επιδόσεις σας. Αν ανήκετε στην πλειοψηφία των κανονικών ανδρών που ζουν δίχως καταστροφικά πάθη, δικαιούστε να εκπλαγείτε με τα αδιανόητα που θα διαβάσετε. Αν όμως είστε κι εσείς ένας κρυμμένος μουνόδουλος, καμουφλαρισμένος πίσω από το κουστούμι του οικογενειάρχη ή του εργένη, του καλλιεργημένου ή του άξεστου, του πλούσιου ή του αδέκαρου, θα χαμογελάσετε ανεπαισθήτως αναγνωρίζοντας τον εαυτό σας σε τούτες τις σελίδες. Έχετε ήδη αντιληφθεί ότι οδεύετε προς τον γκρεμό, ξέρω όμως ότι διασκεδάζετε αφάνταστα αυτή τη διαδρομή προς την καταστροφή σας.

Το μικρό βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας δεν έχει συγγραφέα. Η ανωνυμία του κατασκευαστή αποτελεί προϋπόθεση στοιχειώδους αυτοπροστασίας του. Τα στοιχεία του δε θα γίνουν ποτέ γνωστά, για λόγους που θα αντιληφθείτε μόλις διαβάσετε λίγες σελίδες από τούτο το βέβηλο πόνημα. Πόσο μάλλον όταν το διαβάσετε ολόκληρο.