Όταν άκουσα την μπλουζ φωνή του Γιώργου Μαργαρίτη να τραγουδά, είπα μέσα μου: "Αυτό είναι καημός!". Μια μεγάλη λαχτάρα που γίνεται βάσανο και πόνος ψυχικός. Η βραχνάδα του έρχεται από πολύ μακριά, εξελικτική της φωνής προγόνων λαϊκών τροβαδούρων: θεριστών και τρυγητών, βοσκών, οικοδόμων, γυρολόγων που διαλαλούν την πραμάτεια τους στα χωριά και ξελογιάζουν τις κυράδες, εργατών στις φάμπρικες και τα λιμάνια του κόσμου.
Ο Γιώργος διακρίνεται από ένα ισχυρό αίσθημα οφειλής. Διαμορφώθηκε κάτω απ' τον βαρύ ίσκιο γιγάντων, του Καζαντζίδη και του Μπιθικώτση. Η φυσική λαϊκή του σεμνότητα δεν του επέτρεψε να δείξει τις ικανότητές τους νωρίτερα. Όμως, για τους άξιους ποτέ δεν είναι αργά. Όταν ήρθε η ώρα, μίλησε κατευθείαν στις καρδιές των Ελλήνων, που τον θεωρούν δικό τους άνθρωπο, φίλο πολύτιμο, μέλος της οικογένειάς τους.

Μίμης Ανδρουλάκης