Τις τελευταίες δεκαετίες, οι νευροεπιστήμες έχουν κάνει πραγματικά άλματα στη μελέτη της δομής και της λειτουργίας του εγκεφάλου. Έχει πλέον εμπεδωθεί πως ό,τι είμαστε, ό,τι σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε, μαθαίνουμε και εκφράζουμε μέσω της συμπεριφοράς και των λόγων μας αποτελεί έκφραση της λειτουργίας του εγκεφάλου μας σε διαρκή αλληλεπίδραση με τα υπόλοιπα όργανα του ανθρώπινου σώματος και, μέσω του σώματος, με ό,τι το περιβάλλει, τόσο από φυσικοχημικής πλευράς όσο και από την άποψη του οικογενειακού, κοινωνικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος. Για πολλούς νευροεπιστήμονες, είναι πλέον καιρός η γνώση που έχει συσσωρευτεί στο επιστημονικό/ερευνητικό πεδίο για το πώς μαθαίνει ο άνθρωπος, για το ποιοι παράγοντες διευκολύνουν αλλά και ποιοι δυσχεραίνουν τη μαθησιακή διαδικασία, να περάσει στον χώρο της εκπαίδευσης, ώστε η διδακτική πράξη να στηριχθεί στα ασφαλή πορίσματα της νευροεπιστημονικής έρευνας για τον εγκέφαλο. Και αυτό τον ρόλο της γέφυρας φιλοδοξεί να παίξει ένα νέο πεδίο, η νευροεκπαίδευση.
Στα 22 κεφάλαιά του, το βιβλίο αυτό μιλάει για τη σημασία του συναισθήματος, της συγκίνησης και της ενσυναίσθησης, για την καταλυτική λειτουργία της περιέργειας, για τους μηχανισμούς της προσοχής, για το πώς ο ίδιος ο εγκέφαλος προσλαμβάνει τη γνώση και εμπεδώνει τη μνήμη, για τους κιρκάδιους ρυθμούς και για πολλές άλλες παραμέτρους που επηρεάζουν καθοριστικά τη διαδικασία της μάθησης και της διδασκαλίας. Δεν πρόκειται για αυστηρό εγχειρίδιο, αλλά για ένα κείμενο προγραμματικό, για έναν καμβά στον οποίο συνοψίζεται η γνώση πάνω στην οποία μπορεί να βασιστεί μια νέα εκπαίδευση, που έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο ως βιολογική και κοινωνική οντότητα.