Παρουσιάζονται οι «Διοικητικές κυρώσεις» από συνταγματική σκοπιά, μέσα από μια μεθοδολογική προσέγγιση που εστιάζει στην καθοδήγηση συμπεριφορών εκ μέρους του κράτους. Σε αντιδιαστολή με άλλες κατηγορίες διοικητικών μέτρων, που επενεργούν άμεσα στην κοινωνική πραγματικότητα, οι διοικητικές κυρώσεις αποτελούν ένα μέσο έμμεσης αποτροπής παραβάσεων, υπό την έννοια ότι αποσκοπούν να λειτουργήσουν ως αντικίνητρο τέλεσης παραβατικών συμπεριφορών.

Εξετάζονται επιμέρους υπερνομοθετικές επιταγές και όρια επιβολής κυρώσεων που πηγάζουν από τις αρχές: νομιμότητας, ασφάλειας δικαίου, ισότητας και υπαίτιας ευθύνης, καθώς και από τα δικαιώματα: σιωπής, μη αυτοενοχοποίησης, προηγούμενης ακρόασης και αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας, όπως και από το τεκμήριο αθωότητας και την αρχή ne bis in idem. Το έργο είναι χρήσιμο για ακαδημαϊκούς, δικαστές και δικηγόρους της πράξης.