Θα ’ναι και δέκα φορές που το ένιωσα τους τελευταίους 2-3 μήνες. Δεν έδωσα σημασία πιστεύοντας πως είμαι τόσο κουρασμένος, ώστε οι παραισθήσεις είναι δικαιολογημένες. Όμως η οθόνη εμφανίζεται όλο και πιο συχνά, ακόμα κι όταν βρίσκομαι σε μποτιλιάρισμα ή σε κάποιο αεροπλάνο που με μεταφέρει στο Μιλάνο ή στη Νέα Υόρκη. Όταν «φεύγω», στο πανί εμφανίζονται εικόνες από γεγονότα.

Ένα σπίτι με κήπο στο Μαρούσι, ο ήχος αυτοκινήτου που είχα δει σε αγώνα, το περίγραμμα του φίλου που χάθηκε στον χρόνο, το πρόσωπο μιας νεανικής αγάπης.