Ο Τζωρτζ Στάινερ γεννήθηκε στον πολυπολιτισμικό χώρο του Παρισιού το 1929, σε μια οικογένεια Εβραίων από την Αυστρία. Η οικογένειά του ακολούθησε το μονοπάτι της μετανάστευσης και εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1940. Από πολύ νεαρή ηλικία, ο Στάινερ ανέπτυξε μια εντυπωσιακή γλωσσική ποικιλία, μιλώντας άπταιστα τρεις διαφορετικές γλώσσες.
Σπούδασε σε διάφορα πανεπιστήμια, συμπεριλαμβανομένων του Πανεπιστημίου του Σικάγου, του Χάρβαρντ και της Οξφόρδης, με υποτροφία Rhodes, αποκτώντας ένα ευρύ φάσμα γνώσεων. Η εκπαίδευσή του και το ενδιαφέρον του για τη συγκριτική λογοτεχνία τον οδήγησαν να διδάξει σε πανεπιστήμια όπως τα Καίμπριτζ, της Γενεύης και η Οξφόρδη.
Ως κριτικός λογοτεχνίας, ο Στάινερ συνεργάστηκε με κορυφαία λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες της εποχής του. Το πρώτο του έργο, "Τολστόι ή Ντοστογιέφσκι" (1958), σημάδεψε την έναρξη μιας επιτυχημένης συγγραφικής πορείας. Ακολούθησαν έργα όπως "Ο θάνατος της τραγωδίας" (1960), "Γλώσσα και σιωπή" (1967), και "Στο κάστρο του Κυανοπώγωνα" (1971).
Με τη σειρά του, το μεγάλο φάσμα των θεμάτων που κάλυπτε, από τη γλώσσα μέχρι τον πολιτισμό, τον έκανε πρωτοπόρο στον χώρο της κριτικής και της λογοτεχνίας. Ο Στάινερ συνέχισε να εντυπωσιάζει με έργα όπως "Μετά τη Βαβέλ" (1975), "Περί δυσκολίας" (1978), και "Αξόδευτα πάθη" (1996), αποκαλύπτοντας την πολυπλοκότητα και το βάθος της σκέψης του. Η αυτοβιογραφία του "Errata" (1998) και το μυθιστόρημα "Τα βάθη της θάλασσας" (1996) ολοκληρώνουν έναν εντυπωσιακό κατάλογο έργων που σημάδεψαν μια εποχή.
