«Εγώ, παππού, θέλω την πρώτη παρτίδα. Άμα την πάρω, ευχαριστημένος θα ’μαι. Γι’ αυτήν πηγαίνω. Μετά δεν πα’ να πάρεις εσύ άλλες πέντε; Διόλου δε με νοιάζει. Για χόρταση δεν είναι. Ξέρεις τι έλεγε ο Νταγιάννος στο χωριό μας, στην Πατρίδα; Ξεκινούσε, που λες, απ’ το σπίτι του, έμπαινε στο καφενείο, έβρισκε κάποιον με τον οποίο είχε διαφορές, τον σήκωνε απ’ το τραπέζι και…»
«Να ’τα μας!» τον διέκοψε τραγουδιστά ο παππούς. «Η αλεπού εκατό χρονώ και τ’ αλεπουδάκι εκατόν δέκα! Βρε ’συ, τις δικές μου ιστορίες θα μου πεις;»
«Θες να την πεις εσύ;» ρώτησε ο εγγονός.