Πριν χρόνια είχαμε 2 πλυντήρια πιάτων. Αλλά δεν τα είχα βολευτεί. Τελικά, μετά από χρόνια αχρηστίας, τα χαρίσαμε.
Επειδή όμως τα χρόνια περνούν, και τα χέρια πονάνε, και η τεχνολογία επίσης, προοδεύει, (δεν είναι στο επίπεδο που ήταν πριν 30 χρόνια…….) αποφασίσαμε να ξαναδοκιμάσουμε.
Ευλογημένη ώρα. Ταλαιπωρηθήκαμε μέχρι να συνδεθεί το νέο μας απόκτημα, γιατί είμαστε ενοικιαστές και δεν θέλαμε να τρυπήσουμε τα ντουλάπια. Τελικά βρέθηκε τρόπος. Έμαθα να βάζω τα σκεύη με τον σωστό τρόπο μέσα, βάλαμε αλάτι, λαμπρυντικό, και δούλεψε. Τα έβγαλε ΤΕΛΕΙΑ!!!! Τα ποτήρια σαν να ήταν από το κατάστημα. Λαμπερά. Τα πιάτα, να λάμπουν. Να γυαλίζουν, στιλπνά. Τα διάφορα μπολάκια και τα ταπεράκια μου, που εκεί ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημά μου, να λάμπουν. Χωρίς ίχνος λαδιού επάνω τους. Χωρίς γλίτσα. Πριν τα έπλενα 3 φορές το καθένα, και δεν καθάριζαν. Τώρα άστραφταν.
Το σκεύος από σιλικόνη του Air fryer που γίνεται χάλια όταν μαγειρεύεις κρεατικά μέσα, έλαμπε καθαρό και στεγνό. Τα μαχαιροπίρουνα Τέλεια. Το ίδιο και οι κούπες του καφέ, που είχαν μέσα το σχήμα που αφήνει το γάλα και ο καφές. Καθάρισαν και έλαμψαν όλα.
Και όχι στο Πρόγραμμα των 3 ωρών. Το βάζω στο Πρόγραμμα της μιας ώρας, που τα κάνει με ζεστό νεράκι, και λάμπουν. Βάζω την ταμπλέτα, και όλα ΟΚ.
Κακίζω τον εαυτό μου που δεν το πήραμε νωρίτερα. Να με είχε ξεκουράσει τόσο πολύ, πριν χρόνια. Δεν είναι πολύ μεγάλο, στην ουσία γεμίζει όλη μέρα, το βάζω και πλένει, τα σκουπίζω λιγάκι, (έχουν 1-2 σταγόνες) και αρχίζω να το ξαναγεμίζω. Αυτό γίνεται.
Είμαστε 2 άτομα. Δεν ξέρω αν ήμασταν περισσότεροι αν θα μας έφτανε. Πάντως εμένα μού έλυσε τα χέρια. Όταν τα βγάζω από μέσα και τα βλέπω να στραφταλίζουν, όλο λέω και ευλογώ: «Δόξα τω Θεώ που το πήραμε, και ξεκουράστηκαν τα χεράκια μου!»
Και δεν ανοίγω το θερμοσίφωνο κάθε μέρα πια, για να τα πλένω στο χέρι, όπως παλιά.