Πρόκειται για μια από τις πιο πολύκροτες υποθέσεις στα εγκληματολογικά χρονικά του νεοελληνικού κράτους. Η υπόθεση είναι, ακόμα και σήμερα, γνωστή ως αυτή της «κακούργας πεθεράς» ή του «καημένου Αθανασόπουλου» ή του «εγκλήματος στου Χαροκόπου» ή του «τεμαχισμένου πτώματος στον Κηφισό».

Το βιβλίο «Καημένε Αθανασόπουλε;» είναι μια crime non-fiction νουβέλα του Τάσου Θεοφίλου που καταπιάνεται με το δικαστικό σκέλος της υπόθεσης δολοφονίας και τεμαχισμού του εργολάβου Μίμη Αθανασόπουλου με βασικές κατηγορούμενες την Φούλα Αθανασοπούλου και τη μητέρα της Άρτεμις Κάστρου.

Η αφήγηση ξεκινάει την Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 1932, δύο μέρες πριν την έναρξη της δίκης, μέχρι την 1η Νοεμβρίου 1932, οκτώ μήνες μετά την εις θάνατον καταδίκη για τις δυο βασικές κατηγορούμενες Φούλα Αθανασοπούλου και την μητέρα της Άρτεμις Κάστρου, οπότε γίνεται και η αίτηση χάριτος.

Αφηγητής είναι ο δημοσιογράφος Μ. Γοργός και η ιστορία εκτυλίσσεται μέσω των ρεπορτάζ που στέλνει προς δημοσίευση στον αρχισυντάκτη του. Ο Μ. Γοργός δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο αλλά μια σύνθεση του Πέτρου Πικρού, του Ε. Θωμόπουλου, ενδεχομένως του Βεν. Ζερβέα και άλλων ανώνυμων, δόκιμων ή λιγότερο γνωστών, δημοσιογράφων, που καταγράφουν σε παρόντα χρόνο τη συναρπαστική καθημερινότητα του ελληνικού μεσοπολέμου.

Η επιλογή των πληροφοριών και των περιγραφών δεν έγινε με όρους ακαδημαϊκής ή ερευνητικής αντικειμενικότητας. Η επιλογή δεν έγινε καν με όρους δημοσιογραφικής αντικειμενικότητας. Έγινε με στόχο να φωτιστούν πτυχές μιας υπόθεσης που λόγω του θεσμικού μισογυνισμού οδήγησε στην θανατική καταδίκη και στον αιώνιο κοινωνικό διασυρμό, δυο αθώες γυναίκες.