Ο 19ος αιώνας υπήρξε μια ανεπανάληπτα καινοτόμα περίοδος, με το δικό της, απαραγνώριστο στίγμα στην κοινωνική και πολιτική ιστορία, που αποτέλεσε σημείο εκκίνησης για τους μετασχηματισμούς της σύγχρονης εποχής. Η ταχύτατη εναλλαγή των φιλοσοφικών και λογοτεχνικών ρευμάτων αντικατοπτρίζεται στη διαρκή αναζήτηση ταυτότητας και αυτοπροσδιορισμού των αρχιτεκτόνων, γλυπτών και ζωγράφων, με το μοτίβο της «μοντερνικότητας» σταθερά παρόν τόσο στη μορφοπλαστική τους περιπέτεια όσο και στις θεωρητικές τους συζητήσεις. Οι ζυμώσεις και οι μεταβολές αυτές, μαζί με τις τεχνικές κατακτήσεις, έφεραν τους καλλιτέχνες αντιμέτωπους με νέους όρους δημιουργίας και διάθεσης των έργων τους. Η υψηλή προστασία της Αυλής και της Εκκλησίας εκτοπίστηκε από την εύνοια των κριτικών των Salons και των εμπόρων της τέχνης. Το βιβλίο "Η τέχνη του 19ου αιώνα", αξιοποιώντας ένα κριτικά επεξεργασμένο πλέγμα δόκιμων μεθοδολογικών εργαλείων, εξετάζει την καλλιτεχνική παραγωγή, την υποδοχή της και την επιδραστικότητα του πνεύματος μιας πολυσυλλεκτικής και ιδιαιτέρως γόνιμης περιόδου του ευρωπαϊκού πολιτισμού.