«Κάθε εξουσία, και φυσικά κάθε κράτος, για να προασπιστεί την κυρίαρχη τάξη δεν μπορεί να επικαλείται και να εφαρμόζει μόνο την καταστολή. Είναι, σε κάθε περίπτωση, αναγκαία γενικά η ανάπτυξη των μηχανισμών της αστικής ιδεολογίας, ειδικά των επιδιώξεων του κράτους και της συνέχειάς του και ιδιαίτερα του κάθε κυβερνητικού διαχειριστή του κράτους. Από αυτό τον κανόνα δεν θα μπορούσε, φυσικά, να εξαιρεθεί ούτε και το ελληνικό κράτος, ήδη από την ίδρυσή του αλλά και μετέπειτα. Οι ιδέες πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η κοινωνική συναίνεση σε όλο τον 19ο αιώνα στηρίζονταν, κυρίως, στο δίπολο οικονομική ανάπτυξη-εθνική επέκταση. Μέχρι το 1922, το σχήμα που συμπυκνώνει και τις δύο επιδιώξεις είναι αυτό της “Μεγάλης Ιδέας”». από τον πρόλογο του συγγραφέα. 

Ο Νίκος Πελεκούδας στο παρόν βιβλίο αποδομεί τους εθνικούς μύθους πάνω στους οποίους βασίστηκε ο πρώτος αιώνας του ελληνικού κράτους: η εθνική ενότητα ως προϋπόθεση της κοινωνικής ευημερίας, η καθαρότητα του έθνους και το άμεμπτο των προσώπων που η επίσημη ιστορία βάφτισε «εθνικούς ήρωες» και «ευεργέτες». Μέσα από την αιχμηρή ταξική οπτική του πάνω σε ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα, ο συγγραφέας τους προσδίδει τις πραγματικές τους διαστάσεις. Ενώ, παράλληλα, αναδεικνύει τις «κοινωνικές καταστροφές» που προκάλεσαν συνολικά τα ιδεολογήματα και οι πρακτικές της κυρίαρχης τάξης (φτώχεια, προσφυγιά, εθνικές-θρησκευτικές εκκαθαρίσεις κ.ά.).