Η Χρυσάνθη αγαπάει τον Σπύρο και όσο αυτός δεν της δίνει σημασία, τόσο αυτή επιμένει. Αντίθετα, ο Θανασάκης αγαπάει τη Σίσσυ και όσο αυτός επιμένει, τόσο αυτή δεν του δίνει σημασία. Είναι δίκαιο αυτό; 

Όχι βέβαια! Ο Θανασάκης έχει καταλάβει πια ότι η ζωή είναι άδικη. Σε άλλους φέρεται σκληρά και άπονα και σε άλλους τα δίνει όλα. Όπως, ας πούμε, στον Αργύρη, τον ερωτικό ανταγωνιστή του Θανασάκη. Ο Αργύρης έχει στον κήπο του μια τεράστια πισίνα που τη χαίρεται μαζί με τη Σίσσυ ενώ ο Θανασάκης πλατσουρίζει σε μια λιλιπούτεια φουσκωτή πισινούλα στριμωγμένος μαζί με τον Χάρη. «Ευκαιρία να μάθεις τι σημαίνει ταξική πάλη» του λέει η επαναστάτρια Ρόζα, πράγμα που ο Θανασάκης γνωρίζει βέβαια γιατί τσακώνεται συχνά στην τάξη.

Ένα ακόμα απολαυστικό βιβλίο της Ρόζας του Αρκά όπου οι αδικίες της ζωής, που όλοι νιώσαμε εξ απαλών ονύχων, γίνονται αφορμή για γέλιο και αισιοδοξία!