Αρχικά, θέλω να τονίσω πως αυτή η κριτική είναι πλήρης για κάποιον που ίσως δεν ξέρει καλά το παιχνίδι ή ίσως σκέφτεται να το αγοράσει.

Παίζω το παιχνίδι από PS5 και το παίζει κανονικά και με καλύτερα γραφικά από το PS4. Αυτό το παιχνίδι έχει μεγάλη ιστορία και την εξελίσσει πολύ ωραία με καλό επίπεδο δυσκολίας. Θέλει σκέψη και είναι Stealth παιχνίδι. Γενικώς θεωρώ ότι η τιμή του είναι λίγο τσιμπημένη αλλά για τέτοιο παιχνίδι τι να περιμένεις. Είναι παιχνίδι που δεν του λείπει τίποτα και έχει από τα πάντα, σκέψη, όπλα, ιστορία, δηλαδή ότι θεωρώ πως ψάχνει κανείς. Είναι επίσης παιχνίδι που θέλει να σου περάσει κάτι καλό και όχι να σκοτώνεις τους πάντες όπως θέλουν να περάσουν τα νέα παιχνίδια. Τώρα multiplayer δεν έχω παίξει αλλά θεωρώ πως θα είναι καλό αν και το παιχνίδι κανονικά δεν είναι φτιαγμένο για multiplayer οπότε είναι ένα plus.

Τώρα θα απαντήσω στην ερώτηση που θα έχουν πολλοί. Είναι καλό; Αξίζει;

Πραγματικά είναι τέλειο και πιστεύω πως δεν θα απογοητεύσει κανέναν αν και να λέμε την αλήθεια έχει λίγο τσιμπημένη τιμή. Για μένα είναι από τα αγαπημένα μου παιχνίδια.

Το Metal Gear Solid V: The Phantom Pain κυκλοφόρησε το 2015 και είναι ο τελευταίος "ταλαιπωρημένος" καρπός,λόγω ταραχώδων σχέσεων,της συνεργασίας του Hideo Kojima και της εταιρείας διανομής,Konami, και πρόκειται για ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα παιχνίδια της νέας γενιάς κονσολών,αφού δίχασε τόσο παλαιούς fan της σειράς όσο και νέους σε αυτήν.Εν ολίγοις όμως,το MGSV,σε μία προσιτή τιμή, μπορεί να ικανοποιήσει ένα κοινό που ενδιαφέρεται κυρίως για παιχνίδια ανοιχτού κόσμου(open-world games) με πλούσια προιστορία(lore).Αναλυτικότερα:
-Ιστορία:Το MGSV:The Phantom Pain είναι η τελευταία προσθήκη του δημιουργού της σειράς Metal Gear,Hideo Kojima, και τοποθετείται χρονολογικά ανάμεσα στο MGSV:Ground Zeroes και στο πρώτο Metal Gear,λειτουργώντας ως preqel του τελευταίου.Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον Punished "Venom" Snake και εκτυλίσσεται λίγα χρόνια μετά τα γεγονότα του MGSV:Ground Zeroes,με τους πρωταγωνιστές να προσπαθούν να ανακαλύψουν ποιος ευθύνεται για την καταστροφή της βάσης επιχειρήσεων και των θάνατο χιλιάδων μισθοφόρων που υπηρετούσαν κάτω από τον έλεγχο του Snake και των συνεργατών του..Κατά την διάρκεια της ιστορίας ο παίχτης θα ανακαλύψει περίπλοκα σχέδια,θα βιώσει αρκετές ανατροπές και θα συναντήσει γνώριμα αλλά και καινούργια πρόσωπα της σειράς.Όμως τα πράγματα δεν είναι ποτέ τόσο απλά όσο δείχνουν!!Όλα αυτά αναδεικνύουν το MGSV:The Phantom Pain σε ένα εθιστικό κατασκοπευτικό θρίλερ που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή..τουλάχιστον έως ένα σημείο,καθώς μετά από αυτό η απουσία του Hideo Kojima και οι ανεκπλήρωτες ιδέες του κάνουν,δυστυχώς,αισθητές την παρουσία τους.Εκείνος εξαιτίας της θυελλώδους συνεργασίας του με την Konami,όπως προανέφερα,εκδιώχθηκε από την ανάπτυξη του παιχνιδιού και απολύθηκε πριν ολοκληρώσει το όραμά του,το οποίο σίγουρα θα ήταν καλύτερο από αυτό που παρέδωσε η Konami.Η ιστορία του παιχνιδιου προσπαθεί να καλύψει,με τεράστια αποτυχία,το μεγάλο κενό που άφησε πίσω του ένα τόσο δημιουργικό μυαλό με ανούσιες αποστολές οι οποίες στην κυριολεξία είναι επανάληψη των παλαιότερων αποστολών,σε μεγαλύτερη δυσκολία,που είχε δημιουργήσει ο Kojima για τα πρώτα μέρη της πλοκής..Ακόμα και οι διάλογοι παραμένουν ίδιοι!!Σαν αποτέλεσμα, ο παίχτης κάνει έναν φαύλο κύκλο αποστολών προκειμένου να φτάσει στο τέλος,ώστε να δει πως αυτό συνδέεται με την υπόλοιπη πλοκή του franchise.'Ενα τέλος όμως το οποίο και αυτό είναι ημιτελές και δημιουργεί περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις..Για να κλείσω με τα της ιστορίας,εκείνη έως ένα σημείο, είναι άρτια δομημένη και γραμμένη με χαρακτήρες και ανατροπές που καθηλώνουν,σε αντίθεση με το υπόλοιπο μισό του παιχνιδιού που αποτελεί ένα έρημο κουφάρι της μισοτελειωμένης ιδέας του Kojima.
-Gameplay:Στον τομέα αυτό το παιχνίδι δίνει ρέστα!!Αρχικά,για πρώτη φορά στην ιστορία της σειράς το παιχνίδι απλώνεται σε ένα αρκετά μεγάλο χαρτή που καλύπτει δύο περιοχές,το βραχώδες Αφχανιστάν και τις ανοιχτές πεδιάδες της Αφρικής.Οι περιοχές αυτές αν και δεν σφύζουν από ζωή,παρά μόνο όταν φανερώνεται κάποιο εχθρικό στρατόπεδο ή οχυρό,προσφέρουν άπειρες ευκαιρίες για να πειραματιστεί ο παίχτης στους μηχανισμούς του παιχνιδιού,οι οποίοι αναταμείβουν τόσο τις stealth τακτικές όσο και τις πιο επιθετικές (all-out combat).Εκείνοι είναι ευφυέστατοι και προσφέρουν πληθώρα επιλογών στον καθένα,με αποτέλεσμα δύο παίχτες να μην αντιμετωπίσουν την ίδια αποστολή με τον ίδιο τρόπο!!Ωστόσο,μετά από αρκετές ώρες οι αποστολές και ιδίως οι side, γίνονται επαναλαμβανόμενες και κουραστικές, καθώς περιορίζονται στο εξής σχήμα"Αποχώρηση από την βάση με ελικόπτερο/Άφιξη στο σημείο Α/Αιχμαλωσία ή καταστροφή του στόχου/Επιστροφή στην βάση".Η "λούπα" αυτή γίνεται βαρετή,αλλά ευτυχώς ο παίχτης βρίσκει διαρκώς νέα μέσα/υλικά και όπλα για να αναβαθμίσει τον χαρακτήρα και την νέα βάση του.Τέλος,αξίζει να αναφερθεί ότι σε κάθε αποστολή ο παίχτης μπορεί να διαλέξει να πάρει μαζί του έναν NPC βοηθό(buddy system) προκειμένου να τον βοηθήσουν στις αποστολές.Εκείνοι χαρίζουν ακόμα περισσότερες επιλογές στον τρόπο προσέγγισης των αποστολών,ένω είναι εξ'ολοκλήρου διαμορφώσιμοι(customizable).Συμπερασματικά το gameplay είναι ικανοποιητικό και ως ένα σημείο καλύπτει τα κενά της πλοκής.
-Γραφικά & Ήχος:Στους τομείς αυτούς τα πράγματα είναι διφορούμενα.Από την μία πλευρά ο ήχος είναι καταπληκτικός και η μουσική επένδυση ταιριαστή σε κάθε περίσταση.Από την άλλη, τα γραφικά έχουν τις στιγμές τους που είναι αποστομωτικά θυμίζοντας παιχνίδι νέας γενιάς κονσολών.Υπάρχουν,ωστόσο,αρκετές φορές που τα γραφικά υποβαθμίζονται σε αυτά της προηγούμενης γενιάς,αποτέλεσμα που οφείλεται στην ταυτόχρονη ανάπτυξη του παιχνιδιού για όλες τις κονσόλες(PS3,XBOX360,PS4,XBOX ONE),αφήνοντας όμως τους κατόχους των σύγχρονων κονσολών με μία μέτρια εμπειρία στον τομέα αυτο.
-Συμπέρασμα:Το MGSV:The Phantom Pain,στα μάτια μου,είνα ένα μέτριο παιχνίδι με κάποιες εκλάμψεις που θα μπορούσαν να το αναδείξουν σε κάτι σπουδαιότερο, όπως και του άξιζε.Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον πρώτο μέρος της ιστορίας και ένα άρτιο gameplay,όμως,δεν είναι αρκετά για να καλύψουν τις οκνυρές και απελπισμένες προσπάθειες μίας εταιρείας που προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, ύστερα από την απόλυση του μυαλού και της ψυχής αυτής της σειράς παιχνιδιών.Εν τέλει,το MGSV:The Phantom Pain παραμένει ένα παιχνίδι με τεράστιες δυναμικές και με μηχανισμούς που προσφέρουν ώρες διασκέδασης αν κάποιος θελήσει να ψάξει βαθειά στον πυρήνα του.

Μεγάλος φάν της σειράς απο εποχή PS1.Περίμενα πως και πως το Phantom Pain και δυστηχώς ξεκίνησαν ολα στραβά.Το παιχνίδι μπάγκαρε στην εισαγωγή (στα πρώτα δευτερολεπτα που εισαι στο κρεβάτι) και δεν έλεγε να ξεκολλήσει.Μετα απο εκατοντάδες δοκιμές αποφάσισα να αφήσω την κονσόλα ανοιχτή και τελικα μετα απο 4 ώρες ξεκόλλησε μόνο του.Πάμε τώρα στο παιχνίδι.Κλασικό Metal Gear σε οτι αφορα το gameplay του που ειναι σε πολυ υψηλά επίπεδα και φοβερή stealth προσέγγιση με ωραία γραφικά και μουσική.Η ιστορία όμως ειναι πολύ μπέρδεμα και αχταρμάς και αυτο ειναι που με ξενέρωσε περισσότερο.Μετα απο 7-8 ώρες εκανα πραγματικά αγγαρεία.Ακόμη ενα μελανό σημείο ειναι η mother base και οι μικρότερες βάσεις που δημιουργείς.Και εδω υπάρχει ενα χάος και πρεπέι να έχεις τελειώσει πυρηνική φυσική για να βγάλεις ακρη,αλλα και οι δραστηριοτητες δεν εχουν κανενα λόγο υπαρξης σε Metal Gear παιχνίδι.Το online κομμάτι ειναι αδιάφορο.Με λίγα λόγια δεν μπορέι να συγκριθεί σε καμία περίπτωση με το επικό Snake Eater ή το Guns of the Patriots.Αγορά μόνο σε πολύ χαμηλή τιμή.

Καταρχάς από πλευρά καθαρού gameplay πρόκειται για το καλύτερο metal gear ολόκληρης της σειράς. Ο καλύτερος τρόπος που μπορώ να το περιγράψω ειναι "Peace Walker σε στεροειδή." Αν δεν έχετε παίξει Peace Walker θα πρότεινα να πέρνατε πρώτα το Metal Gear Solid HD Collection (ή το Peace Walker σκέτο στο PSP) πριν αγκίξετε το 5 αν και το story είναι κατανοητό και από μόνο του.

Τα προβλήματα του 5 ξεκινούν με τα FOB. Tι είναι αυτά; Είναι offshore βάσεις που χτίζεις για να έχεις καλύτερη παραγωγή όπλων, περισσότερο προσωπικό κτλ και η ιδέα είναι να μπαίνεις στο ίντερνετ και να πολιορκείς τις βάσεις άλλων παικτών ενώ ταυτόχρονα να προστατεύεις την δική σου. Ωραία ιδέα στην θεωρία. Στην πράξη η Konami σε βάζει να πληρώσεις ΑΛΗΘΙΝΑ ΛΕΦΤΑ πέρα από αυτά που ίδη έδωσες για το παιχνίδι για να χτίσεις τις βάσεις (πέρα από την πρώτη που είναι δωρεάν) με ένα ψηφιακό νόμισμα που λέγεται MB coin. Φυσικά θα βρίσκεσαι πάντα σε μειονέκτημα απέναντι στους παίκτες που πληρώνουν. Η εναλλακτική είναι να περιμένεις για τα ψίχουλα ΜΒ που σου δίνει που και που η Konami αλλά αυτά είναι τόσα λίγα που πιο γρήγορα θα χτίσεις βάση αν πας να ζητιανέψεις στο δρόμο.

Οι ίδιες οι μάχες μέσα στις βάσεις άλλων παικτών είναι φανταστικές. Το multiplayer όμως με άφησε παγερά αδιάφορο αλλά απ'την άλλη δεν είμαι και μεγάλος fan multiplayer παιχνιδιών οπότε καθαρά υποκειμενική η άποψη.

Τα γραφικα ειναι καταπληκτικα, θα προτιμουσα λιγο πιο γεματες περιοχες απο αποψη αντιπαλων και χρησιμοτητας. Οι 2 ουσιαστικα χαρτες του ειναι μεγαλοι σε μεγεθος. Η ιστορια ειναι σχετικα καλη αν και σε καποια σημεια χανεσαι και ειδικα το τελος ειναι λιγο αμφιλεγομενο. Γενικα πιστευω οτι αυτο το παλαι ποτε σπουδαιο franchise πρεπει να σταματησει την σειρα καπου εδω ειδικα μετα την φυγη του Hideo Kojima καθως δεν εχει κατι αλλο να προσφερει σαν story. Oχι πως θα το κανει αυτο η Konami, θα κοιταξει να βγαλει οσο περισσοτερα λεφτα μπορει απο το κουφαρι του. Απλα ειδικα μετα το Peace Walker, Snake Eater και Guns of the Patriots(οπου υποτιθεται εκει ηταν το τελος) επρεπε να σταματησει. Το phantom pain το διατηρει σε ενα σχετικα καλο επιπεδο οσον αφορα το story αλλα απο εκει και υστερα δεν βλεπω κατι αλλο.
Καποια soundtracks του απλα δεν υπαρχουν, side missions εχει παρα πολλα αλλα μετα απο καποιο σημειο θα τα βαρεθειτε αρκετα, την βαση σου την φτιαχνεις και την γεμιζεις με προσωπικο αλλα ουσιαστικο αντικτυπο στην ιστορια δεν εχει περα απο developments και καποια online στοιχεια. Οπλα και gadgets εχει παρα πολλα αλλα θα χρησιμοποιησεις απειροελαχιστα απο οσα θα κανεις develop.Το multiplayer ειναι μια downgrade version του MGS4, το οποιο θεωρω οτι το online του απλα δεν υπηρχε(με ουσιαστικο ranking, τουρνουα, εμμονη στο να γινεις καλυτερος, αν δεν υπηρχαν και οι hackers τοτε...)
Τωρα που η τιμη του εχει πεσει αρκετα το προτεινω αν θες stealth(υποκειμενικο) game.

Για όσους έχουν ασχοληθεί με το stealth action στοιχείο των βιντεοπαιχνιδιών σίγουρα μπορούν να καταλάβουν για ποιο λόγο αυτό το παιχνίδι αξίζει 5 αστερούμπες. Ο Θεός Hideo Kojima έγραψε το κύκνειο άσμα του, και άφησε σε μας τον τελευταίο λόγο για να ερμηνεύσουμε την κληρονομιά του. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα MGS σίγουρα το σενάριο δεν είναι τόσο δυνατό, στοιχείο για το οποίο αγαπήθηκε τόσο το franchise εδώ και μια 25ετία. Όμως είναι απόλυτα λογικό καθώς μιλάμε για το prequel του prequel, για όσους με πιάνουν...! Όμως... Το καλύτερο gameplay και τα καλύτερα γραφικά που υπήρξαν ποτέ στην σειρά αλλά και σε πολλά παιχνίδια του 2015 ισοσκελίζουν αυτή την απώλεια.. Ας μην ξεχνάμε ποιος είναι ο τίτλος του και ποια η θεματολογία.. Phantom Pain.. Αν το πάρουμε πιο φιλοσοφικά θέλει να μας κάνει να αισθανθούμε και μεις την απώλεια όχι μόνο των άκρων του πρωταγωνιστή,αλλά και αυτή του χαρακτήρα μας σαν κομμάτια που χάνονται σιγά, σιγά, ένα τη φορά.. Μετά από κάποιο καιρό εκτιμάται ακόμα περισσότερο το παιχνίδι και η ιστορία του, ειδικά απο τους μεγάλους φαν όπως και γω.. Για όσους δεν έχουν παίξει ποτε MGS μη το φοβάστε.. Ευκαιρία να γνωρίσετε τον απίστευτο κόσμο του Metal Gear έστω και αργά.. ΥΣ δεν ήθελα να πώ τίποτα για την ιστορία επίτηδες. Το σχόλιο μου θα γίνει καλύτερα αντιληπτό αν παίξετε το παιχνίδι.. Για το καλό σας, σας παρακαλώ που λέει ο λόγος..! Μη στερήσετε απο τον εαυτό σας αυτό το παιχνίδι!

Μετριο προς ωραιο.
Tο παιχνιδι ξεκιναει εντυπωσιακα τις πρωτες ωρες, συνεχιζει καλα για τις επομενες... και μενει εκει. Τα ιδια και τα ιδια απο καποιο σημειο και μετα. οι ιδιες τακτικες sneak και αυστηρα Tranquiliser παρολο που μπορεις να διαλεξεις απο 1000 οπλα διοτι αν σκοτωνεις και δεν απαγαγεις τους αντιπαλου με το fulton δεν αναπτυσεις τη βαση σου. Σοβαρα εχω απαγαγει τοσους πολλους που ο στρατος του snake αποτελειται μόνο απο ρωσσους. μονο εγω το παιρνω χαμπαρι;. Τα γραφικα ειναι απλα. δεν υπαρχει τπτ το περιπλοκο, ο χαρτης δειχνει μεγαλος αλλα λογω των απειρων βουνων που εχει και δεν μπορεις να τα ανεβεις πας απο δρομο η παραδρομο. αρα open world ειναι εικονικα. Στο 2 και χαρτη της αφρικης διαπιστωνεις οτι ειναι αισθητα πιο μικρος.
Κοινα χαρακτηριστικα: ΕΙναι αδειοι. δε μπορεις να κανεις τπτ. Ουτε πανιδα εχει ουτε χλωριδα ουτε πολιτες ουτε καποιου ειδους συγκροσυη ρωσσων με αντιπαλους, απλα στεκονται εκει και περιμενουν, στα αδεια outpost που αποτελουνται απο 2 watchtower μια τεντα κτλ.
στορυ ανυπαρκτο. Ειναι τιτλος metal gear παιδια , μιας σειρα με πλουσια κινηματογραφικα και πολλα. εδω δεν υπαρχει τιποτα .ενα χλιαρο cutscene ανα 5 main missions τα οποια δεν εχουν λογο υπαρξης καθως τα οbjectives ειναι τα ιδια σε ολο το game
1)extract prisoners
2)ανατιναξε κατι

Και θα δειτε την τελευταια αποκαλυψη του παιχνιδιου καππια στιγμη που ουσιαστικα κανει το παιχνιδι χασιμο χρονου. νιωθεις οτι σε κοροιδεψανε. παραδειγμα (δεν ειναι αυτο): σκεφτειτε να παιζετε ενα παιχνιδι πολλες ωρες και στο τελος να σου λεει οτι ολα ηταν ενα ονειρο.

αρα 3 αστερια = μετριο
5 αστερια σημαινει αριστο, δεν ειναι